Sjómannadagsblaðið - 04.06.1950, Blaðsíða 37

Guðmundur Asbjörnsson:
Reykjavík stendur í þakkarskuld við
sjómannastéttina
i
Ávarp forseta bæjarstjórnar Reykja-
víkur, flutt í sjómannahófi, að Hótel
Borg, sjómannadaginn 12. júní 1949.
Háttvirta samkoma:
Fyrir hönd bæjarstjórnar Reykjavíkur er mér
ljúft að flytja þessum sjómannafagnaði innilegar
árnaðaróskir.
Engum, sem þennan bæ byggir, getur dulizt, í
hve mikillri þakklætisskuld Reykjavík stendur við
sjómaimastéttina. Hún hefur árum saman dregið
björg í bú og flutt feng að landi, til meira fram-
taks og framkvæmda en áður.
Það er ekki svo ýkja langt síðan, að hér var
tiltölulega lítil byggð, en vöxtur bæjarins hefur
aukizt, næstum dag frá degi, og byggingar hafa
margfaldast á síðustu árum.
Ein af veglegustu byggingum hér er Sjómanna-
skólinn, sem byggður er á einhverjum allra besta
og fegursta stað í bænum. Má óhikað fullyrða, að
hann er sá minnisvarði, sem um langan aldur mun
bera því ljóst vitni, hvern þakklætishug þjóðin í
heild ber til þessarar virðulegu stéttar.
Bæjarstjórn Reykjavíkur, hefur lofað forstöðu-
mönnum sjómanna veglegri lóð undir framtíðar-
hörðustu baráttuna fyrir tilveru hennar, og þeg-
ar þeir hætta störfum á sjónum eru flestir það
aldraðir og útslitnir, að þeir geta ekki tekið að sér
öll venjuleg störf í landi, enda félagsmálum okkar
þann veg farið nú, að þeir eru algjörlega útilok-
aðir frá mörgum störfum, sem þeir ella gætu sinnt.
Þess vegna vonum við, að þjóðin í heild styðji að
framkvæmd þessa áhugamáls sjómannastéttarinn-
ar.
byggingu þá, sem þeir hafa ákveðið að byggja,
og hafa safnað fé til á seinni árum. Á afhendingu
lóðarinnar hefur þó, því miður, orðið nokkur
dráttur, þó ég viti ekki betur en að það mál sé nú
aðeins ókomið í höfn, að öðru en fjárfestingar-
leyfi.
Hygg ég, að sjómannastéttin megi og geti treyst
til fullnustu á stuðning bæjarstjórnar í því máli,
að því er lóðina snertir, sem og hverju því máli,
er horfa má stéttinni til frama og farsældar.
Það eru einkennilegar hugsanir, sem hreyfa
sér í huga mínum, er ég renni honum til baka.
Allt uppeldi mitt var bundið við sjóinn. I fjör-
unni lærði ég að leika mér. Byggja hús úr sandin-
um. Standa á steinum og fljótandi ísjökum og láta
brimið flæða umhverfis. 10 ára gamall byrjaði ég
að stunda beitingar á vetrarvertíð og hélt því
áfram í nokkur ár ásamt róðrum bæði heima og í
útveri og síðar á skútu.
Engan þarf því að undra þó að hugur minn
hverfi oft að sjó og sjómennsku. Sjómenn eiga
hug minn allan.
Eg dái þrek þeirra og karlmennsku og tek
undir:
íslands Hrafnistumenn
eru hafsæknir enn,
ganga hiklaust á orustuvöll
út í stormviðrin höst,
móti straumþungri röst
yfir stórsjó og holskefluföll,
flytja þjóðinni auð,
sækja barninu brauð,
færa björg í grunn undir framtíðarhöll.
Að lokum árna ég ykkur allra heilla nú og um
alla framtíð.
SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ 1 7