Sjómannadagsblaðið - 04.06.1950, Síða 49

lífskjörum og miklum framförum í landinu. Það
hlýtur að vera hægt. En það verður ekki hægt
þegar búið er að eyðileggja fiskimiðin. Það þarf
að byrja á byrjunninni og tryggja undirstöðuna,
en hún er svo sem kunnugt er fiskimiðin. Fiski-
skipin og markaðurinn. Verði þess ekki gætt hryn-
ur hér allt eins og hver önnur spilaborg. Þegar
undirstaðan er komin í lag getum við farið að
hugsa hátt, fyr ekki. Ég er ekki að segja að fisk-
veiðar sé það eina, sem leggja beri áherslu á. Því
fer fjarri. Atvinnuvegirnir þurfa að vera sem fjöl-
breyttastir. Ekkert tækifæri má láta ónotað til
þess, að svo megi verða. En getur nokkur atvinnu-
vegur blómgast, komið sjálfstætt eða komið í
staðinn fyrir sjávarútveginn. Þegar búið er að
eyðileggja fiskimiðin. Tæplega, þó mætti hokra
víða í sveitunum með gamla laginu. En hver vill
gefa sig fram til þess. Sennilega ekki nógu margir
Utkoman verður því sú, að allir Islendingar, hvar
í stétt eða stöðu sem þeir standa hafa hagsmuna
að gæta í sambandi við vendun fiskimiðanna þar
er engin undantekinn til nema ef vera skildu til
menn, sem eru ákveðnir í því að flýja land. Islend-
ingar, sem þjóð, hafa víst ekki af miklu að státa,
þegar frá eru taldar fornbókmenntirnar. Af þeim
getum við verið réttilega stoltir, þær gefa þó ekki
tilefni til þjóðrembings eða óvinveittrar framkomu
í garð nokkurar þjóðar, síður en svo. Látum okk-
ur samt vera menn og verja dýrmætustu lands-
réttindi. Júlíus Havsteen sýslumaður hefur barizt
harðri baráttu fyrir stækkun landhelginnar og
verndun fiskimiðanna bæði í ræðu og riti. Hann
vill láta stækka landhelgina vafningalaust með
yfirlýsingu og löggjöf. Engar utanstefnur vill hann
hafa, því reynslan hefur alltaf sýnt, að ekkert gott
hefur af þeim leitt, en jafnan nokkuð illt. Hvers
vegna ekki að stýra þá stefnu, sem hann ráðleggur
í þessu máli. Nú fyrir skömmu gaf Ríkisstjórnin
út reglugerð um stækkun landhelginnar fyrir
norðurlandi. Vonandi er þetta spor í rétta átt.
Margir voru þó vonsviknir vegna þess, að sporið
var ekki stígið til fulls í einum áfanga, og stækk-
unin látin ná allt í kringum landið. Ef til vill var
ekki hægt eða hagkvæmt að koma þessu fram
í þetta sinn. Einhverjir kunna að líta svo á að
þetta sé okkur ofvaxið. Við séu svo fáir og smáir.
Ekki megi standa upp í hárinu á stórveldunum.
Þau muni beita okkur ofbeldi eða í það minnsta
setja fótinn fyrir okkur á viðskiptasviðinu. Þetta
getur varla komið til mála. Samtímis því, að vernd-
un fiskstofnsins er okkur lífskilyrði er það einnig
til hagsbóta fyrir allar þær þjóðir, sem hér stunda
fiskveiðar fyrir utan landhelgislínu. Þeim mun
minni rányrkja, sem stunduð er á uppeldisstöðv-
um fiskjarins þeim mun meiri fiskigengd verður
allstaðar á landgrynningum einnig fyrir utan land-
SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ 29