Sjómannadagsblaðið - 04.06.1950, Qupperneq 57

Sæljónin taka sín síðustu frjálsu sundtök áður en þau lenda í netunum.
sólbrenndu klettaströnd Californiu, þar sem sjór-
inn er oftast ylvolgur, svo að mikil umskipti hljóta
þetta að hafa verið fyrir þau. Þeir eru víst ekki
margir hér, sem hafa séð sæljónin í hinum upp-
runalegu heimkynum sínum, eða vita hvernig far-
ið er að veiða þau. Myndirnar sem þið sjáið hér
gefa nokkra hugmynd um þetta.
Sæljónin eru mjög eftirsótt í öllum dýragörð-
um, og þeir menn eru til, sem stunda eingöngu þá
atvinnu að veiða sæljón fyrir dýragarða. Einn
þessara manna er John Zolezzi, sem þið sjáið hér
um borð í bátnum sínum. Hann stundaði sæljóna-
veiðar fyrir stríð, og að ófriðnum loknum tók hann
aftur til fyrri iðju sinnar. Bækistöðvar hans eru
við Coronado eyjuna úti fyrir San Diego í Cali-
forniu, þar sem hið fjölbreytilegasta selakyn elst
upp við hin ákjósanlegustu skilyrði. Veiðiaðferðin
er ofur einföld og miskunarlaus eins og öll veiði
er. Net eru lögð fyrir utan þar sem sæljónin sóla
sig á klöppunum, að því loknu er hafin skothríð
yfir höfuðum þeirra og sæljónin kasta sér til sunds
hvert um annað þvert — beint í netin. Síðan eru
þau dregin um borð í mótorbátinn, þar sem þau
sæljón eru valin úr sem eru yngri en þriggja ára,
og eftii það hefst ferðalag þeirra, til dýragarða Sæljónin eru nú ánetjuð, og ferðalag þeirra til dýra-
um allan heim. garða út um heim er hafið.
SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ 37