Sjómannadagsblaðið - 06.06.1971, Blaðsíða 21

Af hverju gerðist þú ekki
sjómaður?
Asgeir Jakobsson ræðir við Eggert
G. Þorsteinsson, sjávarútvegsráðherra
Eggert G. Þorsteinsson.
Guðbjörn Þorsteinsson er skipstjóri
á Þorsteini RE 303. Hann er aíflamaður
og sagður hinn ágætasti skipstjóri í alla
máta. — Guðbjöm er albróðir Eggerts
sjávarútvegsráðherra, tveimur og hálfu
ári yngri. — Eggert lyftir sér stundum
upp frá stjórnmálaþvarginu með því að
skjótast út túr og itúr með bróður sínum,
ef þannig stendur á um helgi, að hann
getur verið kominn aftur að landi í tæka
tíð á mánudeginum.
Ég varð Eggert samskipa í loðnutúr
á Þorsteini síðastliðinn vetur. Mér gafst
tækifæri til viðræðna á leiðunum og
eins meðan verið var að snörla inn nót-
ina, því að kraftblökkin bilaði, þegar
verið var að þurrka að loðnunni, og varð
þetta tafsamt verk og erfitt, en tókst
með ‘harðfylgi og lagi, þó að tæp 200
tonn væru í nótinni af loðnu, sem leggst
feykilega þungt í.
Það er einhvem veginn þannig á sjó,
að menn ræða eitt og annað frjálslegar en
þeir myndu að öðru jöfnu gera í landi.
Andrúmsloftið um borð er þannig. Það
lá vel á Eggert að minnsta ko9ti, eftir
að séð varð að aflanum yrði bjargað og
hann svaraði tæpitungulaust ýmsum
spumingum mínum, sem hann hefði
vafalaust ekki anzað, ef ég hefði Iagt
þær fyrir hann í landi. Eins og kunnugt
er, þá er Eggert G. Þorsteinsson upp-
alinn við sjó og af sjómönnum kominn
í allar áttir. Mér fannst þ\f eðlilegt að
spyrja hann:
— Af hverju varðst þú ekki sjó-
maður?
— Ég helfi oft verið spurður þessarar
spumingar og sannarlega ekki að ástæðu-
lausu. Um leið og ég svara spuming-
unni finnst mér ekki úr vegi að rifja
upp nokkra þætti frá æskuárunum til
að sýna, hversu eðlilegt það hefði í raun-
inni verið, að ég legði sjómennsku fyrir
mig. Ég er fæddur 6. júh 1925, kl. 3,30
í norðausturherbergi í kjallara ‘hússins
við Kirkjuveg 15 í Keflavík. Foreldrar
mínir voru hjónin Margrét Guðnadótt-
ir, ættuð austan yfir fjall og norðan úr
landi, og Þorsteinn Eggertsson, Gísla-
sonar útvegsbónda í Kothúsum í Garði,
og ég er heitinn í höfuðið á afa mínum
rækilega, því að ég heiti fullu nafni
Eggert Gíslason Þorsteinsson. — Faðir
minn var skipstjóri. Hann Ifórst 35 ára
að aldri ásamt sex skipverjum sínum að-
fararnótt 27. nóvember 1940 á báti, sem
Eggert hét og var 22 tonn að stærð,
byggður 'í Fredrikssund í Danmörku
árið 1930, og hét í höfuðið á afa. Þessi
bátur hafði alla tíð reynzt happafleyta.
Faðir minn hafði tekið við honum þetta
haust af Gísla Ama, eldra bróður sínum,
sem hafði verið með hann frá því bátur-
inn kom til landsins, nema hvað faðir
Þorsteinn Eggertsson t. h. og bróðir hans
Gísii Arni t. v. Myndin er tekin um 1930.
minn hafði hlaupið í skarðið fyrir bróð-
ur sinn eina eða tvær haustvertíðir á
reknetum, og á reknetum var hann þeg-
ar ’hann fórst.
Eins og alf þessu sést var mjög gott
með þeim bræðrum alla tíð eins og þeim
Kothúsasystkinum öllum, en þau votu
þá sex talsins, nú fjögur látin. — Það
ríkti einstakt vinarþel innan Kothús-
fjölskyldunnar. Þar heyrðist aldrei orð-
inu hallað. Ef einhverjum í fjölskyld-
unni mislíkaði eitthvað, við einhvern
annan fjölskvldumeðlim, þá var þeirri
misklíð eytt með þögn. Ég minnÍ9t þess
ekki, að þegar systkinin hittust ásamt
mökum sínum, að nokkru sinni væri
rætt um nokkuð það, sem ágreiningi
gæti valdið, 'heldur var það bezta dregið
fram í 'fylgd með innilegum hlátri og
kátínu og þannig kafnaði öll miöklíð
'hafi hún einhvem tímann verið.
Samfundir systkinanna urðu að sjálf-
sögðu færri, þegar hvert þeirra hafði
stofnað eigið heimili, en í hléum milli
vertíða, eða á stundum, þótt ek'ki væri
nema landlega, voru ekki spöruð sporin
út í garð. Á leiðinni út eftir hröðuðu
foreldrar mínir svo göngunni, að við
bræðumir, ég og Guðbjörn, urðum að
bera stuttu fætuma hratt til að 'halda í
\rið þau. Þau hlökkuðu sannarlega til
samfundanna við skyldmenni sín.
Allt tal á heimili minu og þeirra, sem
í heimsókn komu, var um fiskirí, veðr-
SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ 7