Sjómannadagsblaðið - 06.06.1971, Blaðsíða 24

SJÓMANNASAMBAND ÍSLANDS
7. þing 1970
:><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><$0<><><><><><>0^<>0<><><><><>C><><><2><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><
á ekki sízt við um þriðjudagsfundina í
Sameinuðu Alþingi, sem 'hefjast venju-
lega kl. 2, og eru að megin'hluta fyrir-
spurnartímar. Það fer sífellt í vöxt að
þingmenn notí þá fundi til að spyrja
ráðherra um gang mála, sem heyra und-
ir ráðuneyti hans. Þennasn þátt þing-
starfsins er nauðsynlegt að endurskoða
með nýjum þingsköpum. En þessar fyr-
irspurnir mæða ekki aðeins á ráðherr-
anum í þinginu, heldur einnig á fund-
um, sem flokksmenn hans halda af ein-
hverju tilefni, sem varðar þau mál, er
heyra undir ráðuneytí hans. Auk alls
þessa koma svo fundir í ‘hinum ýmsu
stjórnum, nefndum og ráðum i flokikn-
um.
Utan þessa, sem hér hefur verið nefnt,
eru svo aragrúi aif ræðum og tölum, sem
ráðherra verður að flytja á ifundum alls
konar samtaka og félaga, þar sem ‘hann
er beðinn að mæta vegna embættis
síns. Og eíkki má gleyma veizluhöldum
að kvöldinu af margs konar tilefni, sem
ráðherra getur oft með engu móti komizt
ihjá að mæta í, en ætti að fækka, -— og
of mikið fylgir oft af heimaverkefnum,
'kvöld og nætur.
J Iér hefur lítillega verið drepið á dag-
leg störf ráðherra á ytra borðinu. Hins
vegar er engin leið að gera grein Ifyrir
þeirri vinnu, sem ráðherra verður að
leggja í undirbúning undir margt af
þessum störfum, sem talin hafa verið.
Hann verður að pæla í ótal gögnum og
skýrslum og mynda sér skoðanir utan
þess starfstíma, sem hér hefur verið lýst.
Vinnudagurinn getur því oft orðið æði
langur, ekki sízt ef við einhver sérstök
vandamál er að etja, sem sjaldnast er nú
skortur á. Þetta íer þó eftír mönnum.
Sumir taka með sér fulla tösku heim,
aðrir líta ekki við þessu nema á venju-
Jegurn vinnutíma. Það er ekki vosbúðin
á vertíðinni, meðan þingið stendur hjá
ok'kur ráðherrunum, en það getur teldð
á taugamar að verða að taika, kannski
oft á dag, mikilvægar ákvarðanir, sem
varða afkomu fjölda manns, og flestar
orka tvímælis þá gerðar eru, og fram-
tíðin ein sker úr um réttmæti þeirra.
Segja má að stjómmálamaður, sem
verður ráðherra, hafi sjálfur komið sér
í bann vanda, en það er bara með stjórn-
mál eins og aðra vinnu, sem menn leggja
fyrir sig um ævina, að menn eru nú
einu sinni þama komnir og svo halda
þeir áfram líkt og sjómennirnir, sem er
farið að leiðast sjóvolkið, og segja marg-
ir við sjálfa sig — nú er ég hættur, þetta
skal nú verða minn síðasti túr — það
vill stundum dragast þetta með seinasta
túrinn. —
Það er ekki eins auðvelt að taka pok-
ann sinn og segja skilið við ævistarfið
og margur heldur.
10 SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ