Sjómannadagsblaðið - 06.06.1971, Blaðsíða 43

einJiverjum ógreindum ástæðum lét
•hann ávallt klæða liana sem dreng, og
tók ákvörðun um að gera ihana að lög-
fræðing. Hann ferðaðist með hana til
Ameríku, 'hins nýja íheims, og þar varð
hann af ýmsum viðskiptum Iflugríkur
maður.
Anna Bonny ólst og þroskaðist í mjög
sjálfráða konu. Hún tók ekkert til'lit til
óska föðursins um, að ihún giftist ríkum
manni. Þess í stað tók hún saman við
bláfátækan sjómann. Afleiðingin varð
sú, að faðir hennar rak hana frá sér,
og hún 'fór sínar eigin vrílltxi leiðir. Hún
komst til Providence þar sem mikið af
sjóræningjum hafðist við, og þar kynnt-
ist hún Jack Rackham, sem þá nýlega
’hafði hertékið slkonnortu.
En nú snérist málið þannig, að Jack
var hemuminn — af Onnu Bonny. —
Hann gat ekki hugsað sér að sleppa
iþessari 'fögm ævintýrastúlku úr augsýn,
en hann varð að fara aftur á sjóinn.
Yfírvöldin vom alls staðar á hælum
hans. Hann varð að taka Önnu með
sér um borð í skip sitt — en samkvæmt
óskrifuðum lögum sjóræningjanna var
dauðadómur við þvi, að ha'fa kvenmann
með sér á sjónum.
Þess vegna féltík hann Önnu til þess
að klæðast karlmannsfötum og þannig
fór hún um borð með honum.
Þau sigldu um vestur-indísku haf-
svæðin og stunduðu sjórán af miklu
kappi. Tíðar ferðir hins unga nýja skip-
verja í káetu skip>stjórans gátu eðlilega
ekki dulizt öllum og vöktu nokkra at-
hygli, en Önnu tókst raunverulega að
dylja 'það fyrir skipshöfninni, að hún
væri kvenmaður —- þar til hún varð
vanfær.
En Jack Raokham tókst að leysa þann
vanda með bví að sigla til hafnar á Cúbu
og skilja Önnu Bonny þar eftir í noikkra
mánuði, meðan hann hélt áfram sjórán-
um. Það var áform hans að fara síðar í
land og lifa rólegu heimilislífi, — en
Anna mátti ekki heyra minnzt á slíkt.
Hún gaf barnið — og síðan var haldið
aftur af stað út á hafið.
Það kom fjarir eitt sinn, að ræningja-
skip réðist á þau og tókst að ná yfirtök-
um, og um tíma leit út fyrir að Anna
og Jack yrðu bæði að ganga út plank-
ann. En þeim tókst að koma af stað
uppreisn um borð og síðan að taka að
sér stjóm þessa skips. Ævintýrið gat
haldið áfram.
Þá skeði það, að um borð í þessu ný-
hertekna skipi var ungur sjómaður, sem
Anna Bonny varð mjög hugfangin af.
Það var eini maðurinn sem hún hafði
fengið áhuga fs’rir, eftir að hún fór að
sigla með Jack Rackham. Hún fór mjög
gætilega að því að ná sambandi við
þennan unga mann — til iþess að veikja
eikki afbrýðissemi Jadks.
Næst þegar skip þeirra Ónnu og Jacks
réðist á annað skip, varð Anna áhorf-
andi að því, að þessi ungi maður, sem
unnið hafði hjarta hennar, gekk í farar-
broddi fyrir sjóræningjum, hljóp yfir á
hitt iskipið, hjó og drap menn á bæði
borð, og átti veigamesta þáttinn í sigri
ormstunnar. Anna varð ofsalega hrilfín.
Hún notaði síðan fyrsta tækifæri sem
bauðst til iþess að skýra honum frá því,
að hún væri raunverulega kvenmaður.
En henni varð ofsalega hverft við: hinn
ungi ræningi, sem hafði barizt svo
hrausdega og ót’talaus, var einnig dul-
búin kona. Hún hét Mary Reed.
Uppvöxmr og æska Mary Read hafði
iheldur ekki verið eins og gengur og
gerist. Móðir hennar var ein heima með
ungabarn, dreng, þegar maður hennar
ifór í siglingar. Nokkru síðar átti hún
sín alftur von, en hinn brottsigldi sjó-
maður gat ekki verið faðir þess. Móð-
irin flutti í aðra borg, þar eignaðist hún
stúlkubarn, Mary. Hver faðirinn væri,
gat móðirin eklci gert grein fyrir.
Nú vildi þannig til, að fyrra bamið,
drengurinn, dó skömmu áður en Mary
fæddist. Móðirin tók það þá til bragðs
að kiæða Mary í drengjaföt. Nokkm
síðar flutti hún áftur til London og
sagði Mary vera son sinn.
Föðuramma „drengsins" var vel efn-
um búin, og lét eftir sig talsverðan arf,
er hún andaðist. En móðir og „syni“
tókst á tiltölulega skömmum tíma að
koma arfínum fyrir kattamef. Mary var
galsafengin og ævintýraþyrst. — Dag
nokkurn tókst henni að iaumast dul-
búinni um borð í skip.
Hún komst til Flandem, lét skrásetja
sig í brezka herinn og tókst fljótt að
ávinna sér álit og virðingu yfinnanna
sinna fyrir dugnað í ormstum. Hún
valdi sér einn kunningja meðal her-
mannanna — hann varð agndofa af
undrun, þegar Mary sagði honum, að
hún væri raunvemlega kvenmaður, og
að hún væri ástfangin af honum.
Þau yfirgáfu herinn saman, giftu sig
og stofnsettu veitingakrána „Þrjár hesta-
skeiífur" í nánd við aðalstöðvar herdeild-
arinnar í Brenda. Þetta gekk framúr-
skarandi vel hjá j>eim, en maður henn-
ar varð sjúkur og andaðist. Stuttu síðar
var saminn friður og 'herdeildin var flutt
burtu. — Fastagestimir hurfu. Margir
þeirra sigldu til Vestur-Indía -— og Mary
ákvað að slást í hópinn.
Áður en skipið komst á ákvörðunar-
stað réðust sjóraeningjar á það. Mary var
dulbúin sem karlmaður og hún var
þvinguð 'tíl vinnu með áhöfninni. Á
þann 'hátt komst hún tíl Providence. Og
þannig vildi það til, að þessar tvær konur
hittust sem sjóræningjar. Jack Rackham
•veitti því fljótt athygli, hvað þær voru
samrýmdar, og hann strengdi þess heit,
að hann skyldi við fyrsta tækifæri rista
þenna nýja náunga á 'háls. Þær komust
þ\á ekki undan því að segja allan sann-
leikann. — Og Jaok Rackham varð að
sætta sig við að háfa tvo kvenræningja
um borð í skipi sínu.
Mary fann sér fljódega elskhuga um
borð, á ferðum skipsins í Caribahafi. —
Eitt sinn þegar skipið lagðist við akkeri
við eina af eyjunum, lenti elslkhugi
Mary í illdeilum við einn skipverjanna,
sem ékki gat þolað framkomu hans við
„hásetann". Rifrildrið dró til þess að
þeir skomðu hvorn annan í hólmgöngu.
Mary varð óttaslegin. Henni var Ijóst,
að elskhugi hennar yrði drepinn, því
andstæðingur hans var meistaraskytta
og þar að auki framúrskarandi fær
skilmingamaður. Hún brá því skjótt
við og skoraði sjálf þennan náunga á
hólm.
Þau gengu á land. Einvfgið átti að
'fara fram með pístólum og sverðum.
Þau skutu bæði fram hjá með pístól-
unum, en þá var gripið til sverðanna og
Skilmast með snöggum og hörðum högg-
um á báða bóga. Þetta varð langur og
harður bardagi, sem lauk með þvi að
SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ 29