Sjómannadagsblaðið - 04.06.1972, Page 49

LÁSI KOKKIIR
„Ég heiti Guðmundur Angantýsson og er fæddur við
Bíldudal 21. maí 1901."
1. Þig vantar fleiri spegla
í stásstofuna.
Einu sinni þegar ég var lítill, i
Bolungarvík, dró Vilmundur lækn-
ir úr mér tönn. Við strákarnir vor-
um búnir að halda fundi í þrjá daga,
Olgeir, ég og Marinó glímukappi,
og svo ákváðum við að hleypa öllum.
tófunum út úr búinu, 18 tófum, það
var alveg agalegt. Svo kemur hrepp-
stjórinn, hann Halldór gronsari og
segir við mig: Það hefir ekki verið
þú Gvendur, ég var kallaður Gvend-
ur þá, og stundum Mundi, sem
hleyptir út öllum tófunum? Nei, nei,
segi ég, ég er alltaf sofnaður klukk-
an níu á kvöldin. Jaá, þú ert nú
svo lúmskur með þetta, segir hrepp-
stjórinn. Svo kemur sýslumaður,
hann Magnús gamli Torfason, og
hann drekkur kaffi hjá mömmu. Er
ekki hér drengur, sem heitir Guð-
mundur? spyr sýslumaður. Jú, jú,
segir mamma, hér er hann, er eitt-
hvað að? Jammmm, segir sýslumað-
ur, einn strákur var að nauðga
stelpu, svo voru þrír strákar að stela
fiski frá Pétri st órkaupmanni. Já,
segi ég, það kemur mér ekkert við,
ég er ekkert að eltast við stelpur og
hef ekki stolið neinum fiski, ég fæ
nóg að éta. Jammm, segir sýslumað-
ur, komdu hérna og segðu mér hver
Meypti út tófunum. Það veit ég
ekkert um, sagði ég, og sagði honum
ekki neitt, ekki eitt orð. Svo kem-
ur Vilmundur læknir, til þess að
draga úr mér tönnina, og ég sagði
honum alla söguna og hann gaf mér
túkall fyrir. Jammm, segir sýslu-
maður, hann er nú svo lúmskur hann
Gvendur, þetta er alvarlegt mál og
hann veit nú eitthvað um það, jamm.
Síðan fór sýslumaður.
Daginn eftir hleypti ég rollunum
hans Halldórs gamla gronsara nið-
ur í fjöru. Hann kemur grenjandi
vondur heim til mömmu og segir:
Það hefur ekki verið hann Gvendur,
sem hleypti rollunum niður í fjöru.
Jú, jú, segi ég, þú rassskelltir mig
um daginn og svo vantar þig fleiri
spegla í stássstofuna. Hann sagði
ekki eitt einasta orð og fór.
2. Ekki hálfur, rétt mildur.
Einu sinni, fyrir nokkrum árum,
fórum við Vestúr, og þá var skotinn
minkur. Bjössi kokkur1) og fleiri
góðir menn voru með. Þá segir Ragn-
ar aðalmaðurinn2). Lási, steiktu nú
minkinn. Mér var alevg óglatt mað-
ur, en fór með minkinn niður að
ánni og þvoði hann. Það vildi til að
Kalli greyið 3) var búinn að gefa
mér svolítið í glas, það er lygi að
ég hafi verið hálfur, rétt mildur,
annars hefði ég kafnað úr andskot-
ans lyktinni. Svo fláði greyið hann
Bjössi kokkur minkinn og ég steikti
hann. Það var bara pínulítið stykki,
og svo át Kalli það allt saman, haxm
vissi ekkert, hvað hann var að éta
og Ragnar og Nonni4) hlógu og
hlógu. Það var alveg agalegt, en ég sá
mest eftir skinninu, því ég hefði
fengið fimm hundruð krónur fyrir
það.
') Bjöm Axelsson.
2) Ragnar Jónsson, veitingamaður.
■') Karl Jónsson, miðasali í Þórscafé.
■*) Jón Ragnarsson, bíóstjóri m. m.
3. Betra að drepast hjá hásetunum
en í brúnni.
Ég var lengi með Gesti sáluga
heitnum á sjónum. Hann var alveg
agalega fínn kokkur, hann smakkaði
það svolítið, en lét mig alltaf sofa út
og tók á móti kostinum sjálfur, og
við rökuðum okkur, hvernig veður
sem var. Jæja, einu sinni vorum við
úti á sjó, þá var Jón Vídalín yfir-
kokkur. Ég segi við strákana, svona
blátt áfram að mér líki ekki, hvað
það er mikil ísing uppi á hvalbak, en
þeir segja bara: Nú fer hann að
rausa, nú fer kallinn að rausa. Já,
segi ég, þið verðið ekki svona bratt-
ir þegar líður á nóttina. Jæja, svo
er ekkert meira með það. Um nótt-
ina koma strákamir til mín og segja:
Ætlar þú ekki að fara að vakna Lási?
Þá hafði hvesst þessi lifandi ósköp,
gerði þetta voða rok og yfirkokkur-
inn kominn í koju. Þú átt að fara upp
í brú til skipstjórans, segja strákam-
ir. Nei, segi ég. Það er alveg eins
gott að drepast hér hjá hásetunum
eins og upp í brú, síðan sneri ég
mér á hina hliðina og skipti mér ekk-
ert meira af því. Svo er þetta voða
veður í 17—18 tíma og allt fyllist af
sjó, steindrepst á eldavélinni, og loks
leggst skipið á hliðina. Þá segi ég
við sjálfan mig: Þú drepst ekkert á
sjó Lási, og það dugði. Eftir klukku-
tíma réttist það við aftur. En troll-
SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ 35