Sjómannadagsblaðið - 04.06.1972, Síða 61

Griselda frænka var nm það bil
að rísa upp úr stólnum, en settist
aftur. Hún leit á Terry með köldu
augnaráði og sagði rólega: A ég að
segja þér dálítið — ég hefi það ein-
hvemveginn á tilfinningunni, að ég
sé ekkert velkomin hér á heimilinu.
Miriam gaf Terry olnbogaskot svo
lítið bar á, en sagði svo blíðri röddu:
hvernig geturðu sagt þetta?
Eg held að þið þolið mig aðeins
vegna peninga minna, svaraði Gris-
elda frænka umbúðarlaust. Hefði ég
verið velkomin, ef ég ætti ekki neina
peninga?
Nákvæmlega jafn velkomin, flýtti
Miriam sér að segja. — Þér er óhæt+
að trúa því. Okkur þykir vænt um
þig — vegna sjálfrar þín.
Það er alveg rétt, bætti Terry við.
Ég var bara dálítið utan við mig, og
lét tilfinningar mínar bitna á þér i
stað atvinnuveitanda míns.
Griselda leit á þau á víxl. — í
veikinda eða slysatilfell: hefði ég
látið ykkur fá nóga peninga til um-
ráða. Terry er einasíi eftirlifandi
ættingi minn. Og einhverntíma þeg-
ar ég er ekki lengur til, eignast þii
allt sem ég á. En þú neyðist tii þess
að yfirstíga sjálfur þessa smáerfið-
leika Terry. Það gerir þig að betri
manni — og það er aðalatriðið fyrir
mér.
Terry og Miriam stóðu hreyfing-
arlaus, og horíðu á eftir Griseldu
frænku meðan hún strunzaði út úr
dagstofunni.
Við fáum peningana aldrei, fyrr en
hún er dauð, hvæssti Miriam út
úr sér. — Hún veit að hún hefur vald
yfir okkur, sagði Terry. — Hún ger-
ir okkur að þrælum sínum, bætti
Miriam við. En jafnvel þrælar gera
uppreisn og taka það, sem þeim rétti-
lega tilheyrir . . .
Hinn glæsilegi möguleiki blasti
snögglega freistandi fyrir þeim.
Terry gaut hornauga til Miriam.
Honum varð hálf bylt við þegar
hann sá hve hún var köld og ákveð-
in á svip. Honum varð ljóst að Miri-
am hefði strax frá byrjun, eftir að
gamla konan hafði talað um auðlegð
sína, reiknað með, að andlát henn-
ar yrði að bera brátt að.
Hún er búin að lifa sitt líf, sagði
Miriam. — Það er ekkert að missa
fyrir hana. — En hvernig? var það
eina sem Terry gat stunið upp.
Hún þarf núna að fara í morgun-
baðið sitt. Við erum vitni hvort fyr-
ir annað. Enginn getur dregið frá-
sögn okkar í efa. Griselda frænka
rennur til á baðherbergisgólfinu og
dettur harkalega. Þér er óhætt að
fara að undirbúa sorg þína yfir and-
láti þinnar kæru frænku, Terry.
Miriam gekk hratt út úr borð-
stofunni, án þess að líta til hægri eða
vinstri. Terry stóð þögull eftir, og
það var eins og allt kerptist saman
innaní honum. Hann heyrði að dyr
voru opnaðar, eitthvað var talað.
Hálfniðurbælt óp. Síðan ómur af
ryskingum, annað örvæntingarhróp
lengra og átakanlegra.
Terry lokaði augunum og hélt fyr-
ir eyru sér. Honum fannst þögnin
óbærilega löng. Svo birtist allt í einu
mannvera í dyrunum. Það var Gris-
elda frænka. Hún sléttaði niður blá-
an silkikjól, sem hún var auðsjáan-
lega nýbúin að færa sig.
Hún leit á Terry með ísköldu
augnaráði og sagði: — Kæri drengur,
ég hefi gert mér að góðu, til þess
að drepa leiðindin í þessu húsi, að
horfa á fábjánalegar sjónvarpsdag-
skrár. Eg hefi snætt þessar hörmu-
legu máltíðir sem konan þín hefur
verið að burðast við að framreiða.
Drukkið meira koníak heldur en ég
hafði þörf fyrir, til þess að draga úr
ógleðinni sem ég hafði af matnum
og leiðindunum hér. Eg gerði mér
upp áhuga við að hlusta á hégómlegt
tal þitt um hitt og annað. Ég gerði
mér þetta allt að góðu — tár komu
fram í augu hennar — vegna þess
að einmanaleikinn og árin lögðust
þungt á mig eftir andlát hershöfð-
ingjans. Ég sem hefi ferðast um
alla jörðina, og umgengist konunga
og fursta, var ákveðin í því að lifa
ykkar lífi hér í þessu lítilmótlega
umhveríi, þar sem ég yrði loks kær-
komin einhverjum.
Hún gekk hröðum skrefum að dyr-
unum. — Terry reif sig upp úr dval-
anum sem lagst hafði yfir hann, og
hrópaði, kæra frænka, þetta var ekki
ætlun okkar . . .
Ég veit ósköp vel hvað var ætlun
ykkar. En þú erfir aldrei þessar 50
milljónir mínar. Hún opnaði dym-
ar. En ég get bætt því við, að Miri-
am hagaði sér ákaflega klaufalega
þegar hún réðst á mig. Ég get sagt
þér það, Terry, svona okkar á mili,
að það þurfti meira en meðal kven-
mann til þess að sigrast á hershöfð-
ingjanum. Maður þurfti að hafa
þekkingu á þvi að ráða við óstýri-
láta hesta, og þekkja smáatriðin við
nautaat. Hætturnar voru aldrei
langt undan í þeim sérkennilega
heimi sem við lifðum í — og það
eru mörg ár síðan hershöfðinginn
kiennidi mér sjálfsvarnarbrögðin f
Karate. Ég hefi ekki þurít að beita
þeim fyrr en nú í dag . . .
Terry reikaði á eftir Griseldu
frænku fram að dyrumun. Hann sá
þennan granna kvenlíkama ganga
niður að gangstéttinni þar sem hún
veifaði eftir leigubifreið. Honum
var ljóst að hann myndi aldrei sjá
hana framar. Einhvemveginn tókst
honum að snúa við inn aftur og
staulast upp í baðherbergið, þar sem
Miriam var að ranka við sér í bað-
karinu með hárið allt í tjöfsum og
hálfdrukknuð.
Hún stundi og veinaði. Terry
varð óglatt af því að horía á hana
og öskraði, þegiðu. — Nú neyðumst
við til þess að leggja þessa þriggja
mánaða greiðslu í sjúkrahúsvist fyr-
ir þig! . . .
HeilræSi til kvenna sem vilja tclja sig
ungar: Flytjið til Addis Abeba, höfuðbjrg-
ar Ethiopiu. Þegar þangað er komið er
strax hægt að draga sjö ár og átta mánuði
frá aldri sínum, því þar er enn notað hið
Júlíanska tímatal.
SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ 47