Eimreiðin


Eimreiðin - 01.03.1922, Blaðsíða 7

Eimreiðin - 01.03.1922, Blaðsíða 7
eimreiðin JÓN HELGf 71 Uendu. Engi var öfund þeirra í millum eöa sundurþykUi, engi ágangr eða þrætni, hverr vildi annan sér meira háttar; hlýðni hélt þar hver við annan ok þegar signum var til tíða gjört, skunduðu allir þegar úr sínum smákofum til kirkjunnar, sætligan seim, sem þrifit bý flugi til býstokks heilagrar kirkju með sér berandi, hvert þeir höfðu saman borit or lvstuligum vínkjallara heilagra ritninga". — V. Aldrei hefir nokkurt kristninnar höfuðból verið betur setið hér á landi en Hólastóll undir handleiðslu ]óns biskups og megum við, sem nú lifum, öfunda.fólk þeirra tíma, sem áttu kost á að kynnast jafn glæsilegum höfðingja og Jón var og allri hans góðu stjórnsemi og aga. Og sennilega hefir kristin- dómurinn sjaldan átt jafn auðsveipa áhangendur. En þessi hlýðni og auðsveipni fólksins var ekki einungis að þakka skörungskap ]óns, heldur því að hann flutti landi sínu hina kristnu útlendu menning eins og hann hafði kynst henni í allri sinni dýrð á ferðum sínum. Jarðvegurinn var undirbúinn frá dögum Stefnis og Þangbrands af ýmsum trú- boðum, klerkum og útlendum biskupum, sem hingað voru sendir, og trúin á öll hin fögru fyrirheit um tímanleg og and- leg gæði, sem kristindómurinn gaf, hafði stórum vaxið eftir því sem hingað 'bárust fréttirnar um vaxandi vald og gengi kirkjunnar í öllum löndum. Það var um þessar mundir sem páfaveldi stóð með mestum blóma og bauð keisurum og kóng- um byrginn, og einhuga áhugi breiddist um öll lönd að menn skyldu fara til landsins helga, vinna það úr Hundtyrkjans höndum og stofna allsherjar guðsríki á jörðu. »Guð vill það« hrópaði fólkið, og fór á stað. Jón hafði kynst eldmóði krossfaranna og eflaust langað með í leiðangur austur, en hann mátti ekki hafna sínu biskups- dæmi á Hólum. Hann hafði numið alt sem nýtilegt var í hinni kristnu menning þeirra tíma og þar að auki gengið í Svartaskóla með Sæmundi fróða. Hann hafði líka lært það, að sé trúin nógu sterk má nota hana til að flytja fjöll í huga fólksins. Og hann var nógu stórhuga þegar í byrjun síns biskups- dóms að prófa kraftana. Tækifærið lét ekki bíða sín.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Eimreiðin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.