Eimreiðin - 01.03.1922, Qupperneq 9

eimreiðin
]ÓN HELGI
73
meinsemda fyrir hans blessaða handaátekning ok yfirsöngva«.
Þó er sagan svo fáorð um þessar lækningar hans i lifanda
Hfi í samanburði við öll þau dæmi sem tilfærð eru um lækn-
■ngar fyrir áheit á hann látinn, að manni verður að efast um
að mikil brögð hafi verið að lækningum sem verulega kvað
að — annars hefði þeirra vissulega verið getið honum til
vegsauka. Það er að eins getið tveggja. Sauðamaður hans
fcer tungumein (fyrir gálaust hjal og vanrækslu á að sækja
aftansöng). Biskup miskunnar sig yfir sjúklinginn, strýkur tung-
una og blessar, svo að batnar. Hinn sjúklingurinn er geð-
veikur. Honum batnar við yfirsöngva. Þetta er alt og sumt.
Mér er nær að halda, að ]ón hafi allajafna haft annað
að hugsa og starfa en að sinna lækningum. Og dettur mér í
hug saga um Hjaltalín landlækni. Þegar karlar komu til hans
rcieð smávegis kvilla, átti hann það til, að segja við þá ef út-
lendir gestir voru komnir til hans: »Englendingar eru komnir;
hérna hafið þið 25 aura og svo verðið þið að fara«!
Það er líka annað sem kemur mér til að halda að ]ón hafi
verið í þessu lífi aðgjörðalítill við krankleika. Það er saga um
húapest á Hólum. Fjósamaður tekur eftir því að á einn bás-
•nn má ekki binda neina kú, því þá er henni dauðinn vís.
Hann leitar ráða biskups. Biskup segir öllu óhætt; hann skuli
hinda þar nýja kú. Það er gjört. Kýrin drepst. Biskup er
aftur spurður. Hann svarar eins. Þannig gengur þrisvar; hver
nV kýr drepst sem bundin er á básinn. En Jón tekur öllu með
ró, segjandi: »Svo skal halda áfram meðan nokkur kýr er á
slaðnum — ef guð vill að staðurinn eyðist fyrir þessa skúld«.
En eftir þetta drápust ekki fleiri kýr, »ok sigraði þannig Jón
hiskup þetta óvinarins áfelli með sannri trú ok staðfestu«.
Þessi smásaga finst mér benda til þess, að Jón hafi í lif-
anda lífi verið hálfvegis læknir á móti vilja sínum. Þess er
Setið að hann hafi haft meðferðis dýrlingabein hins heilaga
Martínusar til að lækna með, en engin dæmi tilfærð.
Lækningar Jóns byrja fyrir alvöru að honum látnum, og
har vantar ekki dæmi um að vel takist. Þá hefir hann fengið
n®gan ■ tíma. Eftir andlátið vitrast hann ýmsum í draumi og
hemur mönnum til hjálpar á ýmsa lund; fyrst með því að
reha út músafaraldrið úr einsetukofa Hildar nunnu og eyða