Eimreiðin - 01.03.1922, Qupperneq 21

eimreiðin PRÓFIÐ 85
Klukkan varð hálf-eitt, og ekki kom ]óta Kappa. Klukkan
sló eitt, og ekki kom hann.
»Okkur er best að halda heim«, sagði hr. Hunter. »Við
erum búnir að bíða hér í hálfan annan klukkutíma. Hann
l<emur varla héðan af í dag«.
Síðan héldu þeir heim og sögðu sínar farir ekki sléttar.
Um kvöldið ræddum við um þetta all-lengi, og komumst
að þeirri niðurstöðu, að eitthvað sérlegt hefði hindrað ]óta
Kappa frá að koma í pósthúsið á þeirri stund, sem hann
hafði tiltekið.
Daginn eftir kom bréf til Sigurðar, og var það á þessa leið:
,,/ierra Sigurður Sigurðsson!
Eg kom á þann stað, sem eg hafði tiltekið, rétt í því, að
kiukkan í turninum sló tólf á hádegi í gær. Á efstu tröpp-
unni sá eg standa þrjá menn, og var einn þeirra að sjá veru-
legur flækings-bjálfi. Býst eg við að þú hafir verið einn þess-
nra þriggja manna. En eg vona, að þú sért ekki hái maður-
>nn ræfi/slegi, heldur annar hvor hinna. Eg áræddi ekki að
ávarpa neinn ykkar, af því, að mig hrylti við hinum ófrýni-
tega mannræfli. — Nú vil eg mælast til þess, ef þú ert ekki
hái maðurinn, sem stóð á tröppunni klukkan tólf í gær, að
Þá hittir mig rétt fyrir innan aðaldyrnar á C. P. R. bið-
salnum, þegar klukkan í pósthússturninum slær átta annað
bvöld. Lát það ekki bregðast.
Með vinsemd og virðingu
Jóta Kappa“.
*Ætti eg að verða við þessum tilmælum hans«? sagði Sig-
urður við mig og hr. Hunter um kvöldið.
sSjálfsagt«! sagði hr. Hunter. »Eg skal fara með þér og
standa álengdar«.
^Og eg skal slást í förina með ykkur«, sagði eg, »og láta
Sem eg þekki ykkur ekki«.
Dg næsta kvöld, nokkru áður en klukkan varð átta, vorum
v'ð allir komnir í járnbrautar-skálann, en fórum þó ekki allir
lnn í einu. — Sigurður settist í bekkinn, sem var næstur