Eimreiðin - 01.03.1922, Qupperneq 25

eimreiðin
PRÓFIÐ
89
»Já. Eg bjóst endilega við, að hann yrði hér á þessari
stund, — þekkir þú hann«?
»Mæta vel«, sagði Indverjinn. »En hann er maður, sem
fáir unna en margir óttast. Eða veistu ekki, hver hann er«?
»Nei«, sagði Sigurður.
^Veistu þá ekki, hvað jóta kappa þýðir«?
»Alls ekki«.
»Jóta og kappa eru tveir stafir í gríska stafrofinu«, sagði
Indverjinn. »En jóta og kappa eru líka tvö nafnorð í einni
fnállýskunni, sem töluð er á Indlandi. Og á því máli þýðir
jóta: »villigöltur«, en kappa þýðir: »sá, sem eltir«. Jóta kappa
Þýðir þess vegna: »Sá, sem eltir villigölt«, það getur því trauð-
le3a verið skírnarnafn, heldur mun það vera notað sem dular-
f>afn. Og eg veit að eins um einn mann, sem gengur undir
Wí dularnafni«.
»Er það námsmaður«?
»Námsmaður og námsmaður ekki. Hann er í raun og veru
vefari á líkan hátt og köngurváfan. Sá er samt munurinn, að
köngurváfan veiðir flugur í vef sinn, en Jóta Kappa veiðir
menn í sinn vef. — Forðast þú, þess vegna, ungi maður, að
koma nærri vef þess manns, nema svo að eins, að þú sért
Þess megnugur, að rífa hann í sundur, ef þú flæki$t í honum«.
Að því mæltu hneigði Indverjinn sig og gekk með mestu
k®gð inn í stýrishúsið. — Nokkru síðar lenti ferjan í Norður-
^ancouver. (Það eru að eins tvær mílur enskar yfir fjörðinn).
fndverjinn fór þar á land og gekk inn í hús, sem var stutt
frá bryggjunni. En við Sigurður fórum til baka aftur til Van-
v°uver með ferjunni, og vorum komnir heim, þegar klukkan
vur tíu fyrir hádegi.
En hér um bil einni stundu síðar kom ungur Kínverji með
kréf til Sigurðar. (En hin bréfin höfðu komið með pósti).
^etta bréf hljóðaði þannig:
„Herra Sigurður Sigurðsson!
Það er að öllurri líkindum skrásett í forlaganna bók, að
bað eigi ekki fyrir okkur að liggja, að sjást í þessu lífi. —
Eg var kominn út á bryggjuna í morgun í tæka tíð, búinn
kaupa farseðil, og rétt í þann veginn að stíga um borð