Eimreiðin - 01.03.1922, Qupperneq 46

110
EÐLI 00 ORSAKIR DRAUMA
EIMREIÐIN
III.
Það má skifta öllum draumum í 3 aðalflokka: Fortíðar-
drauma, nútíðardrauma og framtíðardrauma. Fortíðardraumar
eru lang flestir, en framtíðar- eða »spásagnardraumarnir«
fæstir. Þeir eru að eins örlítið brot allra drauma, og tiltölu'
lega fáa menn dreymir þessháttar. — En þessar draumateg-
undir tvinnast oft saman meira eða minna. Eru því sjaldan
glögg eða hrein mörk milli þeirra. — Um fortíðardrauma hef
eg ekki annað að segja en það, sem eg hefi nú þegar sagt-
Þeir eru einskonar bergmál af því sem maður hefir lifa0>
hugsað um, lesið, heyrt eða séð fyr eða síðar, og alt það, sem
á einhvern hátt hefir ósjálfrátt borist til undirvitundarinnar fra
öðrum mönnum eða náttúru-umhverfinu.
Nútíðardrauma kalla eg þá drauma, sem stafa frá einhver)-
um áhrifum, sem sofandi maður verður fyrir, af einhverju sem
gerist í kringum hann. Pál dreymir, að hann beri þunga byrði
fyrir brjóstinu. En þegar hann vaknar liggur annar handleggw-
hans á hjartastaðnum. — Handleggurinn var þessi þunga byrði
sem skapaði drauminn. Sama mann dreymir, að hann vaði
snjó berfættur. Þegar hann vaknar voru fætur hans kaldir út
undan sænginni. — Annað sinn dreymir hann, að hann þjáist
af þorsta og er altaf að reyna að drekka, en getur ekki.
Þegar hann vaknaði var hann mjög þyrstur„ Svipaða drauma
getur svangan mann dreymt. Hann dreymir um át sem aldrei
verður neitt af. Næringarþörfin skapar slíka drauma.
Þegar hátt lætur í vindi dreymir menn oft hávaða, klið
eða söng. Vot handþurka var til reynslu látin koma snögS'
vast við sofandi mann, beran. Þetta skapaði honum langa11
draum um vatnsbað og líkamsþvott.
Manchart franskur rithöf. var eitt sinn veikur og sat móðir
hans hjá honum. Hann festi blund. Lítill hlutur féll þá á háls'
inn á honum og hann vaknaði undir eins. En þó gat harn1
dreymt langan draum. Hann sá Robespierre, Marat og íieirl
blóðhunda stjórnarbyltingarinnar og átti. tal við þá. Þeir dæmdu
hann til dauða, og honum var ekið til aftökustaðarins, SeS11'
um hóp forvitinna manna. Hann heyrði þegar fallöxin á a '