Eimreiðin - 01.03.1922, Qupperneq 54

eimreiðin
Tí mavél i n.
Eftir H. G. Wells.
(Framhald)
III. TÍMAFERÐALANGURINN kemur aftur.
Eg held mér sé óhætt
að segja, að enginn okkar
hafi að svo komnu haft trú
á tímavélinni. Tímaferða-
langurinn var einmitt einn
af þessum mönnum, sem
eru of snjallir til þess að
vekja tiltrú. Það var altaf
eins og hann væri ekki
allur þar sem hann var
séður. Hann var svo ljos
og hreinskilinn, að manm
fanst altaf að það hlyti að
liggja eitthvað í launsátri
bak við. Ef t. d. Filby hefði
komið með þessa vél, og útlistað þetta, þá er eg viss um, a^
við hefðum átt miklu auðveldara með að kyngja því. Þá hefð'
um við séð hvað hann átti við. Hver rekadrumbur gat fylSs*
með Filby. En það var einhver huldufólksblær yfir tímaferða-
langnum og við þorðum ekki að trúa honum. Það, sem hefði
gert meðalmann frægan, varð í höndum hans að glensi. ^að
er vitlaust að láta hlutina Ieika of mikið í höndum sér. Alvar-
legt fólk var aldrei örugt um það, hvort hann var alvarles111"
á móti. Þeim fanst hálft um hálft, að það, að trúa honum
fyrir dómgreindaráliti sínu, væri álíka skynsamlegt eins og
setja postulínshúsgögn í barnaleikstofu. Við höfum því líkleS3
ekki talað nema sem minst um tímavélina næstu vikuna eftn"
fimtudaginn sæla, þó að hún hafi hinsvegar sjálfsagt verið
ofar í huganum en nokkuð annað. Þetta var eitthvað svo
smellið, svo skarplega fjarstæðukent, og afleiðingarnar, tíma-
H. G. Wells.