Eimreiðin - 01.04.1946, Page 36

100
VORLJÓÐ
eimreiðin
í vorsins önn er enginn hvíklardagnr
og ekkert hik.
Sú þrotlaus elja aldrei kyrrðar nýtur
eitt augnablik.
Og samræmd orka sólardagsins langa,
er sól rís hæst,
við daggarúðans dýra lyfjaforða
er dásemd stærst.
Ég veit, að lífsins eilíft undraveldi
er ótalþætt,
og allt, sem vetrarógnin eyddi og deyddi,
er endurfætt,
því lofsöngvar frá loftsins vegum hljóma
sem ljúflingsmál,
og jafnvel daufdumb öfl hins ólífræna
fá eld í sál.
Hví skyldi eg þá efa sjálfs míns vonir
og innstu þrá,
fyrst ormsins börn og blómsins fóstur lifa
og bjargast fá?
Því vil eg trúa, að undur upprisunnar
sé örugg hlíf,
og beygi efans kné í undirgefni.
Sjá, allt er líf!
Jens Hermannsson.