Eimreiðin - 01.04.1946, Side 49

eimreiðin
GISTING
113
Hrafn Haug yfir höfði lians þvert yfir dalinn, úr þokunni
og inn í liana. Einu liafði hann leynt Halldór Pétursson, og það
lá við, að liann gæti dulið sjálfan sig þess líka á stundum, nu
orðið. Hann livarf ekki heim eingöngu vegna ræktarinnar við
föður sinn né átthagatryggðar. Það var eitthvað í sál lians, sem
krafðist samlífsins við náttúruna, eittlivað, sem hungraði og
þyrsti, þegar liann var innilokaður á strætunuin, eða tók þátt
í innantómu og hégómlegu skemmtilífi félaganna spilum,
drykkjuskap, stælum og orðræðum, sem fyrst og fremst vom til
þess hafnar að drepa tímann. Eitthvað, sem knúði liann x leit
inn í afgrunn hugans og út í sjálft hyldýpi liiminsins. Eitthvað,
sem krafðist þess, að liann gætti sín sjálfs eins og dýrrar perlu,
sem ekki mátti týnast.
Hann liafði kannske aldrei gefið þessu nafn, en í liugarfylgsn-
nni sínum vissi liann þó, að á nxáli trúmannanna myndi það
yera kallað — leit að guði. Ef svo var — liafði hann þá heldur
iundið Hann heima?
Ætti hann að vera alveg lireinskilinn, þá vissi liann það varla.
Nissi það eitt, að ævinlega var náttúran full af leyndardomum,
sem vöktu óljósa meðvitund um æðri mátt. Og a stundum var
hún óendanlega stór og ólýsanlega fögur — dýrðleg eins og
úelgidómur guðs. Og þá leið honum þar vel. Já, a stundum fannst
honum óneitanlega hann einmitt þar vera í föðurhúsum.
Jóhann var nú kominn að hylnum. Hann tok stongma af oxl-
iuni, hagræddi færinu, beitti öngulinn og kastaði. Á örfáum
augnablikum varð á honum gerbreyting. Höfgi vínsins var rok-
iun út í veður og vind. öll heilabrot um líf hans og framtíðina
eius og þurrkuð út úr vitundinni.
Nú var liann líkastur ketti, sem læðist á bráð. Aldagamalt
veiðimannseðlið blossaði upp í lionum eins og logi, sem olíu er
skvett í.
Nú varð liann var. Hver taug titraði, liver vöðvi spenntist.
^arna kippti liann þó laglega í, sá bröndótti. Nú mátti hann
aðeins ekki sleppa, en varð að komast á land. Þetta var áreið-
aulega tveggja—þriggja punda urriði. Hann var sannarlega
ueppinn, ef hann næði honum. Og barátta mannsins við silunginn
úófst — harátta upp á líf og dauða af hálfu silungsins, — stymp-
lngar og brögð á báða bóga, — tvísýnn leikur um drykklanga