Eimreiðin - 01.04.1946, Qupperneq 71

EIMREIÐIN
HREINDÝRAVEIÐAR SUMARIÐ 1945
135
líkt og jarðýta þrýstir möl og grjóti í hauga á undan sér. Gróður-
niagn er þarna mikið og beztu hestahagar.
Þegar við liöfðum gengið frá hestum, leyst upp klyfjar, breitt
til þerris það, sem blotnað liafði í ánni, og sett upp tjöldin, komu
þeir til okkar, skotmennirnir, sem á undan okkur fóru, og tóku
nú til matreiðslu, sem gekk fljótt og veh.Þeir höfðu fengið ána
minni en við, þar sem þeir höfðu verið um þrem tímum fyrr á
ferðinni. Höfðu þeir þá skotið þrjú dýr, ekki langt frá þeim stað,
er við tjölduðum á.
Eflir miðdag var lagt af stað til veiða. Fórum við Friðrik saman
og ætluðum austur að Jökulsá. Þegar við komum austur á ran-
ann, þar sem liallar ofan að ánni, sáum við á melbarði niður við
ána fjóra stóra tarfa, fóru þeir hægt og stefndu suður með ánni.
-Nú varð að fara gætilega. Friðrik skreið strax á stað ofan grafn-
ing, sem lá niður hlíðina. Svo virtist sem dýrin sæju mig, sem
stóð undir liæð upp undir heiðarbrúninni og lireyfði mig ekki,
en engin liræðsla greip þau þó. Fóru þau rólega og voru alltaf
að gefa mér gætur, en urðu Friðriks ekki vör. Gat liann skriðið
í leyni í 60—70 m. fjarlægð frá einum tarfi, er liann skaut á.
Dýrið virtist ekkert kippast við, við skotið, en gekk rólega áfram,
eina 10—15 metra. Skildi ég ekkert í því, að Friðrik liefði ekki
hitt á slíku ágætis færi, en þá steyptist boli og hreyfði sig ekki úr
því. Hlupum við þá til, og var dýrið steindautt. Gerðum við dýrið
strax til, og kom þá í ljós, að kúlan hafði farið í gegnum lijartað.
Var ég alveg undrandi á því, að dýrið skyldi geta gengið 10—15
iii. eftir að liafa fengið riffilkúlu gegnum lijartað. Því liefði ég
ekki trúað, liefði ég ekki séð slíkt með eigin augum. Hinir tarf-
arnir lilupu af stað, og sáum við þá ekki aftur þann dag, enda
þá mikið á daginn liðið. Fórum við nú að ná í reiðhesta þeirra
Hermanns og Kjartans, sem þeir liöfðu skilið eftir langt út með
a, er þeir fóru að ella dýr snemma um daginn. Hestana fundum
við saman bundna í djúpri lægð og liéldum svo heim að tjöldunum.
Þegar Hermann og Kjartan komu, höfðu þeir skotið tvö dýr.
Meðan Kjartan útbjó kvöldverð, fóru þeir Friðrik og Hermann
að athuga um dýr norðar á rananum, skutu þá einn tarf, og féllu
tví sjö tarfar þennan dag. Voru þeir fljótir í þessari síðustu
Veiðiferð, enda byrjað að bregða birtu, er. þeir fóru.
Strax og dýrin eru skotin, er gengið að því að gera þau til,