Eimreiðin - 01.01.1969, Blaðsíða 84

66
EIMREIÐJN
Vonadísarinnar Ijúfstu lendur
Ijúkast upp og sveipa dularklæðum
yfir dreng og siúlku hlýtt í hendur,
er huliðsblæjan helgar ungum æðum.
Helgar ungum æðum sína hlýju,
en einungis í léttum stundargárum.
Því síðar þegar birta nær að nýju
nöpur staðreynd vakin er í sárum.
Vakinn er í sárum drengsins draumur,
er drottnar sífellt yfir innsta minni.
En þannig rann hans þyngsti hjartastraumur
— að þeyrinn hlaut hin fyrstu ástarkynni.