Eimreiðin - 01.01.1969, Blaðsíða 80

62
EIMREWJN
stæður séu einna líkastar því, að byggðin utan brúar á Selfossi
væri sérstakt sveitarfélag. En þeir hafa sjálfsagt aðrar meiningar
um þetta, íbriar bæjanna.
En það er skemmst af veðrinu að segja, að þegar við erum hálfn-
uð norður á Skaga, styttir alveg upp og birtir í lofti. Er ágætt
veður meðan við dveljumst norður þar og skoðum bið markverð-
asta, sem þar er að sjá.
Jótland mjókkar æ því norðar sem dregur og teygir að lokum
nyrzta oddann eins og boginn fingur til hafs, þar sem Skagerak
og Kattegat mætast. Er skaginn nyrzt ekki nema 5—10 km breiður,
en yzta totan er örmjó og bendir í austur. Nefnist hún Greinin.
A Saganum hefur um langan tíma ríkt sérstakt andrúmsloft, og
þá auðvitað fyrst og fremst á sumrin, þegar sólin skín og sjór og
sandur er volgur. Þar hefur blandazt á hugþekkan hátt fábreytt
og venjulegt líf fiskimanna og litríkt og tilbrigðasamt listamanna-
líf. Kútterar úti fyrir ströndinni og listasöfn á landi uppi vitna
um þennan tvíleik í lífi fólksins. Ofan í þessa blöndu hefur svo
á síðustu áratugum hellzt drjúgur ferðamannastraumur.
A Skaga er samnefndur bær með um 11000 íbúa, þegar sumar-
gestir eru flognir. Stendur hann austan á skagnum, við Kattegat
eða Álalækjarbug, og er snyrtilegur og vingjarnlegur bær. Vestan
á skaganum, við Skagerak, er örlítið þörp, Gamli-Skagi, — eftir-
sóttur baðstaður með ferðamannabúðum, hótelum og tjaldstæðum.
Skagahöfn er ein mesta fiskihöfn Danmerkur, og þegar við komum
niður á bakkana, er einna líkast og komið sé á Grandagarð í
Reykjavík, kútterar skipta mörgum tugum og siglutrjáaskógurinn
er þéttur og margbreytilegur. En misseri ferðafólks og listamanna
er að mestu liðið; í dag er 18. september, og því er ró og kyrrð í
bænum. Þó sjáum við stúlku sitja við málaratrönur á leið okkar
út á Greinina, og skeggjaður einmani situr á klöpp við sjóinn og
les í bók. Mundi þar ekki skáld á ferð? Þetta eru vaflaust síðbúnir
farfuglar, sem ekki eru flognir.
Uppi á hæð úti á Greininni hefur verið reist stórt nýtízku
sumarhótel, með danssölum og miklum svölum. Þaðan sér yfir
yzta odda landsins, þar sem tvö höf mætast og straumar svelja við
ströndina. Land er hér heldur nöturlegt; á skiptast melgrashólar,
sandöldur og klapparhryggir. Er það látið óhreyft, svo ferðafólk
njóti náttúrunnar ósnertrar af manna höndum. En fjöruborðið er
alls staðar fínsendin baðströnd.