Ægir - 01.10.1912, Síða 2

110
Æ G I R
skránni1) var auglýst þesskonar vjel (Netz-
knúpfmaschine) frá Heidenreich & Harbeck
í Hainborg. Norðmenn hafa fyrir nokkr-
um árum fundið upp litla vjel af þessu
tagi fyrir handafl (kostaði líkt og prjóna-
vjel). Jeg gat hennar í »Ægi« og tek þetta
fram hjer, af því að jeg álít, að tími sje
kominn til fyrir oss að liugsa um að ríða
sjálfir eitthvað af þeim mörgu sildarnetum,
sem vjer þurfum árlega, í stað þess að
borga stórfje í vinnulaun til útlendinga.
Af öðrum hlutum inni í aðalsalnum
hefði verið ástæða lil þess að minnast á
h j ö r g u n a r b á t frá Gautaborg, með full-
um útbunaði; en Bjarni Þorkelsson, skipa-
smiður, sem var einn af þeim fáu lönd-
um, er lcomu á sýninguna, hefur minst
svo rækilega á hann í skýrslu sinni (Lög-
rjelta, 48. tbl. þ. á.), að jeg álít óþarft að
ljölyrða um hann, einkum þar sem jeg er
lionum samdóma i liugleiðingum hans um
björgunartækjaleysið hjer á landi.
I’að var svo margt saman lcomið af hin-
uin ólíkustu munum í aðalsalnum, bæði
ætum og óætum, veiðarfærum, áhöldum,
verjum og einkum af ýmiskonar afurðum,
fiski, lýsi, áburðarefnum og ekki síst ýmsu
niðursoðnu, að það vrði nóg efni i stóra
bók, að segja frá því öllu. Flest af því
voru eílaust vandaðir hlutir, en að því er
mjer fanst, gamalþekt og jeg sje litla á-
stæðu til þess, að fara að fjölyrða um það
frekara en jeg hef þegar gert, enda þyrfti
sá að vera »fagmaður« í hverju einu, sem
ætli að tala um það af viti, og oft er það
reynslan ein, sem fyrst getur kveðið upp
áreiðanlegan dóm um einstaka liluti, því
að dómar manna, sem spurðir eru um það
geta oft verið mjög gagnstæðir.
Áður en jeg skil við aðalsalinn, skal jeg
1) Slcrá þessi er mjög fjölbreytt, með ýmis-
konar fróðleik neðanmáls og mörgum merki-
legum auglýsingum. Hún er nijög verð pess
að eiga hana, ef fengist. Verð 25 a.
geta þess, að tveir menn sýndu íslenskar
afurðir i þessum sal (í dönsku deildinni),
H. P. Duus og Niðursuðuverksmiðjan »ís-
land« (P. Bjarnason) ísafirði. Duus sýndi
saltfisk, lýsi og sundmaga og svo ljós-
myndir af fiskverkun, mjög snoturlega
fyrirkomið og flest gullfallegar vörur, enda
fjekk liann gullmedalíu fyrir. Verksmiðj-
an »ísland« sýndi þar skamt frá, fallega
upp sett, niðursoðið fiskmeti í dósum við
hliðina á færeyskri niðursuðuverksmiðju,
en af því að jeg smakkaði ekki á neinu
af því sem sýnt var, get jeg ekki dæmt
um gæði þess. Verksmiðjan fjekk bronzi-
medalíu.
Meðfram allri framhlið aðalskálans voru
nokkru minni lierbergi. í þeim var eink-
um sýnt ýmislegt er laut að veiðiskap í
vötnum, bæði frá Noregi, Danmörk og
Sviþjóð, svo sem klakáhöld, og fiskræktar-
úlbúnaður fyrir ýmsar vatnafiskategundir,
og fiskarnir sjálfir (dauðir). Ennfremur,
og þó mest með Ijósmyndum, fiskatröppur,
uppgöngutröppur fyrir lax og niðurgöngu-
tröppur fyrir ála. Einkum voru sýndar
margar laxatröppur úr sænskum ám, enda
standa Svíar fremstir Norðurlandaþjóðanna
í vatnaveiðum; þeir eiga og mest af vötn-
um og ám og þeim fiskiauðugum (i Vánern
var aflinn 1910 627000 kr. virði). Hjer á
landi er nú sem stendur ekkert gert að
fiskaklaki, nema það litla sem Mývetningar
eru að gera tilraunir með það hin síðuslu
ár, svo að það er engin ástæða til þess
að fjölyrða um það, enda hafa ekki verið
fundin upp nein ný klakáhöld á síðari ár-
um (vatnafiskiklakið orðið svo gamalt, að
það er komið i nokkuð fastar skorður),
og þeim fiskum, sem um er að ræða hjá
oss (laxi, urriða og bleikju) má klekja
með sömu aðferð og áhöldum.
í einu af þessum hliðarherbergjum höfðu
Norðmenn hvalveiðasýningu og var þar
margt fróðlegt að sjá fyrir Dani og Svía.