Ægir

Volume

Ægir - 01.10.1912, Page 14

Ægir - 01.10.1912, Page 14
122 Æ G I R Um friðun á faxaflóa fyrir botnvörpungum. Botnvörpuútvegurinn liefur, eins og raenn vita, aukist og magnast ár frá ári, bæði af innlendum skipum og útlendum og er það síst furða þar sem fiskimiðin hjer eru svo stór og víðáttumikil og auðug af þorski og öðrum fiskitegundum svo slíks mun vart dæmi annarstaðar; skilyrðin fyrir bolnvörpuveiðum eru hjer líka meiri og Ijetri en annarstaðar, i fyrsta lagi af því að fiskmergðin er mikil, víðáttumikil og eftir árstíðum auðug fiskimið, í öðru lagi hotnslag og dýpi víðast livar heppilegt, og í þriðja lagi eftirlitslílil lögregla á sjónum. Alt þetta gerir botnvörpuskipum gott til fanga fremur lijer en annarstaðar. Þegar botnvörpuskip komu hingað fyrst frá Englandi, þá reyndu þau tijer í Faxa- llóa; staður sá þótti svo vel hentugur, grunn mikil og veðursæld, og skýli fyrir sjógangi meiri en fyrir opnu hafi, enda hefur það reynst svo, að þessi flói hefur dropið drjúgt þessuin skipum mciri part ársins; óhætt má fullyrða að alt að helm- ing ársins hefur mikið af botnvörpuskipa- flota þriggja slórvelda: Engh, Frakka og Þjóðverja með fleirum, skafið djúpt og grunt þennan flóa, mismunandi mikið eftir því livernig fiskigöngur liafa hagað sjer. Þegar lítið hefur verið um fisk þá hafa nokkrir þeirra horfið sem snöggvast á braut, til þess að koma þess fleiri, ef lifnað liefur yfir aftur. Svona hefur það gengið ár eftir ár, og mun að líkindum ganga svo á næstu árum. íslendingar hafa, sem betur fer, eignast botnvörpuskip líka, og þau hafa eðlilega hagað sjer »fiskilega« — eins og það er kallað á máli fiskimanna, — og skafið hjer botninn líka. í sambandi við þetta getur maður ekki annað en ininst þess, hve afar ólieppilegt það er, að einmitt þessi llói skuli vera svona ásótlur af bolnvörpuskipum, þar sem annar fiskiútvegur er hjer rekinn í svo stórum stíl sein ekki þolir það að þessi hrikavaxni útvegur sje rekinn á sama sviði, nema að hinn tapi við það meira eða minna. Neta-, línu- og haldfæraveiði frá smá- hátum, þilskipum og mótorbátum er ekki liægt að reka á sömu fiskimiðum sem botnvörpuveiði, nema því að eins að þeir verði undir í samkepninni, og þótt ekki kveði mikið að tjóni á veiðarfærum, sem ávalt er þó nokkurt, og ekki sje fiskað frá botnvörpuskipum inn i grynstu fiskileitum, þá verður raunin sú, að afli minkar og' hverfur alveg hjá liinum smærri fleytum þar sem hinir fiska líka. En þegar ör- yggi með veiðarfæri hverfur, og það geng- ur jafnvel svo langt, að liinir fátæku íiski- menn á smærri fleytunum treysta sjer ekki til að leggja veiðarfæri sín í sjó livorki djúpt eða grunt fyrir áhættunni með að missa þau algert, þá er komið í óefni, og þá er það sem kvartanir og spurningar hafa risið jafnliarðan um það, hvort ekki sje hægt að reisa skorður við þessu, með því að fá betri landhelg'isvörn eða jafnvel algerða friðun á llóanum. Betri landhelgisvörn! hefur verið lirópað af fiskiinönnunum ár eftir ár, og við slönd- um jafn nær, það hafa að sumu leyti verið teknar kröfur þeirra til greina, sýslumaður og stjórnarráð hafa gert sínar ráðstafanir, það hefii verið símað í Valinn og hann stundum komið, hafi hann verið viðlátinn og athugað staðinn sem tjónið hefur verið framið á, eða þar sem ólögleg veiði hefur verið framin, og jafnvel hafst við í nokkra daga hæði á höfnum inni og á varðbergi einhversstaðar i flóanum, en svo orðið frá að hverfa aftur um lengri eða skemri tíma,

x

Ægir

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Ægir
https://timarit.is/publication/584

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.