Ægir - 01.10.1912, Síða 19

Æ G I R
127
kynna sjer ílskverslnn og sölustaði. Það má
liyggja gott til ferðar hans þangað, þvi hann er
skýr maður og athugull.
Til Englands
flytja botnvörpungar allan þann íisk er þeir
íiska um þessar mundlr, bæði isvarinn og nolck-
uð í salti. Fiskur er í allgóðu verði í Englandi
nú og hafa flestir íengið góða borgun fyrir afla
sinn. Ægir flytur seinna skýrslu um seldan
afla i Englandi.
Yegna hafnargerðarinnar
tilvonandi, liyggja margir á breytingar á lifs-
kjörum sinum og annara gæða; hingað flykkist
fjöldi fólks til þess að fá vinnu, svo að liús-
rúm gerist helst til of lítið í bænum. Aftur eru
aðrir sem hj'ggja á breytingar á verslun — eink-
um á fiskverslun,—farnir að íhuga það, hvernig
best megi gera sjer arðvænleg viðskifti við út-
lenda botnvörpunga, þvi að líkindum mun
rekstur þeirra og veiðiskapur nokkuð breytast
með hafnargerðinni, jafnvef að þeir leggi afla
sinn meira hjer á land en áður og viðskifti og
verslun að sama skapi breytast. Auðvitað fer
þessi breyting ekki fram á einni svipstundu,
heldur smátt og smátt, en öll líkindi eru til að
um það leyti sem höfnin er fullgerð og þegar
frá líður, muni hjer sem annarstaðar sem slík
fyrirtæki eru framkvæmd, aukast viðskifti og
annar alvinnurekstur í sfórum stíl.
Hafnarmálið, eins og það er nú komið fyrir
dugnað borgarstjóra og foflegt fylgi meiri hluta
bæjarstjórnar og þingmanna Reykjavíkur, virð-
ist hafa fengið hin heppilegustu úrslit.
A hafnargerðinni verður byrjað nú þegar.
Rjörgunarbát
er verið að reyna að koma upp handa Reykja-
vik og er byrjað á samskotum í þessum til-
gangi. Regar hið sorglega og mikla slys varð
við Viðcy 1906, og höfuðstaðarbúar horfðu á 20
manns drukkna án þess að geta neina björg
veitt, meðfram af bátlej'si, þá var þegar
byrjað á samskotum i sama tilgangi; en fjeð
sem inn kom þá í því augnamiði var samparl
varið tif ekkna og munaðarleysingja sem mistu
alla forstöðu þá sömu daga í sjóinn, bæði þar
og annarstaðar, og sumpart til björgunarbáts.
Pað sem inn kom og ákveðið var til björg-
unarbáts hefur Iegið óhreyft síðan, en nú hef-
ur aftur hreyfing komist á málið, mest fyrir
fyrirlestur er hr. landlæknir Guðm. Björnsson
hjelt í vor um sjóskaða hjer við land, og er
vonandi að nægilegt fje komi inn í þessu augna-
miði. Þeir sem gáfu þá til björgunarbáts eru
auglýstir í þess árs árgangi »Ægis«.
Brlendis.
Eiskyerslim Pjóðverja
er altaf aö aukast ár frá ári eins og líka fiski-
lloti þeirra vex hröðum fetum. Fiskverslun i
Gestemunde hefur árið sem leið numið 8,521,492
rikismörkum, eða aukist um nærfelt 900,000
mörk frá árinu 1910.
Sardínuveiði
við strendur Frakklands hefur verið minni í
sumar en að undanförnu og kenna menn það
mest ógæftum fyrri hluta vors, en of miklum
hitum í sumar. Ressi veiði er mjög mikið
stunduð á flóanum milli Frakklands og Spánar
(Biskayílóa). Aftur liefur botnvörpuveiði scm
stunduð hefur verið þar i sumar, gefið góðan
arð, sá fiskur hefur mest verið ílultur til Parisar
og Sviss.
207,500 kr.
veila Norðmenn aðeins til að halda vikuferð-
um milli Prándheims, Björgvinar og Nýjakast-
ala á Englandi, fyrir árið 1912, og er það ein-
göngu gert með tilliti lil þess að flytja síld og
fisk ískældan og saltaðan á milli.
Lög um sölu á uýjum fiski eftir vigt.
Petta er nýtt fyrirkomulag, sem Norðmenn
vilja fá lögleitt hjá sjer. Eins og margir munu
ef til vill vita, er fiskur við Lófót mestmegnis
á vetrum seldur nýr af skipsfjöl til fiskikaup-
manna eftir stykkjafjölda — i'yrir einhverja á-
kveðna auraupphæð hver fiskur.
Kvartanir um gæði fisksins frá fiskikaupmönn-
um hafa komið þessari hreyfingu á stað. En
þó er rnjög mikil mótspyrna á móti þessum ný-
mælum, og er vafasamt hvort það kemst i fram-
kvæmd. Einkum eru það útgerðarmenn í Ala-
sundi og nærliggjandi fiskiverum sem einna
ákafast andmæla þessu fyrirkomulagi, segja
með því sjeu íiskimenn neyddir til að afhöfða og
slægja iiskinn um borð, og það lefji .tyrir yeið-
unum. Pað mælti auðvitað gleðja Islendinga,
að frændur þeirra, Norðmenn, yrðu ekki ot
stórstigir á umbætur á hirðingu sinni með fisk
og alla verkun, því þeir eru nógu skæðir keppi-
nautar þó þeim lærist seint að gera hann að
jafngóðri vöru.