Ægir - 01.02.1915, Blaðsíða 9

ÆGIR
25
þann hátt, að hver fiskiíjelagsdeild, innan
landsfjórðungsins, kýs einn fulltriía fyrir
hverja 50 meðlimi eða færri þannig að
fyrir 10—50 meðlimi er kosinn 1 fulltrúi
51—100 meðlimi eru kosnir 2 fulltrúar,
101—150 þrir o. s. frv.
8. gr. Kosningarrjett og kjörgengi hefir
hver fiskifjelagsdeildarmaður, enda má
enginn skorast undan kosningu. Hver
deild kostar fulltrúa sina á fjórðungsþing-
ið. Kjörbrjef skal hver deildarstjóri gefa
fulltrúum þeim, er kosnir eru og skal í
þeim tekið fram með hve mörgum atkvæð-
um hver fulltrúi sje kosinn.
9. gr. Fjórðungsþingin komi fyrst sam-
an i apríl 1917.
Yíirhitun.
Þökk eiga þeir útgerðarmenn skilið
hjer i bænum, sem orðið hafa braut-
ryðjendur þess, að botnvörpungar hjer
frá Rej'kjavik eru útbúnir til þess að
nota yfirhitaða gufu. Þar sem það er
töluverður sparnaður á eldsneyti við að
brúka yfirhilun, virðist það koma að
góðum notum nú, þar sem kol eru orðin
tilfinnanlega dýr, og máske ekki ætíð
fáanleg.
Að töluverður vinningur sje við að
nota yfirhitaða gufu sem hrejfiafl fyrir
gufuvjelina hefir þekst síðan 1828, og
var það Richard Trevithich sem sannaði
það. Yerulegum íramförum tók þessi
yfirhitun ekki, þangað til John Penn 1858
sýndi fram á sina yfirhitunaraðferð, og
sem reiknaðist til að mundi gefa alt að
20°/o sparnað á eldsneytinu. Ekki reynd-
ist samt þessi yfirhitun að öllu leiti góð,
og var það kringum 1869 að menn fóru
að hætta við hana aftur. Þetta var mest
vegna þess, að þessi yfirhitaða gufa hafði
skaðleg áhrif á ýmsa hluti vjelarinnar.
Þjettið (Pakning) skemdist, það varð
hart af hitanum og þannig óbrúklegt.
Áburðarolíurnar, sem þá voru miður
góðar — að miklu leiti feiti og tólg, eða
slæmar olíur — hlutuðust; þetta var
ekki gott, þvi það er einmitt afar áríð-
andi að sivalningurinn fái góðan áburð,
þegar þessi heita gufa er notuð, því
annars mun bullan fljótt eyða og skemma
sivalninginn.
Stöðugt hefir verið barist fyrir þvi að
fá hreyfiaflið svo ódýrt sem hægt er.
Það var því brátt byrjað á að nota yfir-
hitaða gufu aftur, sjerstaklega var það
við gufukatla á landi, og var gufan þá
oft hiluð upp um 3—400° og gat maður
þá reiknað sjer ca. 30% sparnað.
Siðustu árin er alment farið að nota
yfirhitaða gufu hæði i skipum og á landi,
i stærri verksmiðjum, ölgerðarhúsum og
fleiri stöðum.
Nú eru vjelarnar bj'gðar úr betra efni,
nýrri og betri útbúnaður genginn i stað
þess gamla, áburðaroliurnar eru miklu
betri, þola töluverðan hita án þess að
hlutast.
Þær aðferðir sem notaðar eru við yfir-
hitun á gufu, eru margskonar, og ætla
jeg ekki að fara að telja þær upp hjer,
heldur að eins skýra frá aðaldrættinum
í þvi.
Gufa verður ekki yfirhituð, sje
vatn með í henni, þvi bitinn fer þá
til þess, að gufa upp vatnið, hún verður
þvi að yfirhitast eftir að hún er komin
frá gufukatlinum. Þegar gufan fer frá
katlinum, gegnum þar til ætlaða pipu,
þá er hún meira eða minna vatnskend,
og hrifsar með sjer vatn, en vanalega
er það ekki mikið. Gufan frá katl-
inum er heitari en bullan og sivalning-