Ægir - 01.12.1915, Blaðsíða 3

Æ G I R
165
þessi stóru vjelaskip, og nokkuð er það,
að ekki vilja kaupmenn enn missa sín
smáu þilskip, þ. e. seglskipin, telja sig
hafa góðan hag a þeim, síðan þorskur
komst í þetta háa verð, sem nú hefur
verið siðustu árin, og er þó útgerð á
þeim mikið dýrari nú en áður var.
Skiptapar á Vestfjörðum hafa orðið
i rnjög líkum hlutföllum með skipatöl-
um eins og bæði á Suður og Norður-
landi.
Frá 1865—1910 hafa farist með öllu
eftir þvi sem jeg best veit 14 skip og
fult svo mörg strandað eða orðið ónýt,
sem ekkert manntjón hefur orðið, en
Vestfirðingar hafa ekki geflst upp við það,
hetdur bætt í skörðin, annaðhvort þeir
sem skipin hafa mist, fengið sjer skip
aftur eða þá nýir kaupmenn, sem tals-
vert hafa ijölgað á Vestfjörðum á síð-
ustu árum, hafa fengið sjer skip, svo
seglskipatala þar hefur nokkurnvegin
haldist við siðan 1877 að skipin urðu
llest.
Orsakir til skipstapanna á Vesturlandi
eru alveg þær sömu og á Norðurlandi.
Skipin svo lítil að ekki var liægt að
halda sjó á þeim i aftaka veðrum og
hríðarbyljnm, sem eru þar mjög tiðir
framan af vori. Aíleiðingarnar þessar
að skipin hafa íarist á leiðinni til lands.
Jeg vil að siðustu geta þess, eins og'
menn lika geta sjeð, að þessar ritgerð-
ir mínar um þilskipaútgerðina hjer á
landi eru alls ekki nákvæmar. Það var
heldur ekki tilgangur minn með þessu,
að gefa áhyggilegar skýrslur i þessu efni,
lil þess hefði þurft að verja löngum tima
og heiði kostað mikla fyrirhöfn. Heldur
var það meining min, að sýna dálítið
heildaryfirlit yfir þessa atvinnugrein og
þær framfarir sem orðið hafa í sjávar-
útvegnum á síðustu 50—60 árum og
þetta vona jeg mjer hafi tekist; álít þessa
atvinnugrein þess verða, að eitthvert
hcildaryfirlit væri til yfir hana, sem gæti
máske komið að einhverjum dálitlum
notum, þó seinna væri, ef einhver vildi
taka sig til og semja rækilega fiskiveiða-
sögu íslendinga. Þilskipaútgerðin verður
altaf að teljast stórt hrot úr menningar-
sögu íslendinga.
Reykjavik í nóvember 1915.
Edilon Grimsson.
Kringum land.
(Frh.).
Mánudag 18. október hjelt jeg svo
fund með sjómönnum og útgerðarmönn-
um á Siglufirði. Flutti jeg þar fyrir-
lestur og stofnaði þar fiskifjelagsdeild
með 22 meðlimum.
Nálægt kl. 4 e. hd., lagði jeg svo af
stað með vjelarbát til Ólafsfjarðar. Kom-
um vjer við í Hjeðinsflrði. Þar heitir
Vík, er vjer komum að landi.
Aðeins 2 bæir eru i Hjeðinsfirði. Vík
sunnanmegin fjarðarins og Ámá fyrir
botni fjarðarins. Enginn vjelabálur er í
Hjeðinsfirðí en allmargir smáir róðrar-
bátar gengu þar til fiskjar að sumrinu
og halda þeir til í Vik. Hjeðinsfjörður
er hafnleysa ein, en liggur mjög vel fyrir
fiskiveiðum. Sagt var mér, að Thor
Jensen hefði leigt lóð undir síldveiðistöð
i Vík og mundi hafa i hyggju að byggja
þar næsta ár. Má vera að slíkl lieppn-
ist að sumrinu, en hælt mun bryggjum
þar fyrir sjávargangi að vetrinum og
haustinu og hafís, á flestum tímurn árs-
ins. En þarna í Vík þyrfti mjög slutla
bryggju, því þar er all aðdjúpt.
Er hugsanlegt, að taka mætli bryggj-
urnar upp, eða mestan hluta þeirra,
þegar síldveiðitiminn væri á enda.