Ægir - 01.08.1918, Page 18

138
ÆGIR
skeður með kröftugum lampa, eða með
sérstaklega tilbúnu hitamildu eldsneyti,
sem er í svokölluðum Brikketter, og
sem automatisk flyst inn í eldhólfið.
Skortur á hráefnum mun vera orðinn
töluverður á Norðurlöndum. Útflutnings-
leyíi var oft bundið þeim skilyrðum, að
i stað tilbúinna véla varð að láta til-
svarandi hráefni eins og var i vélunum.
Útflutninsleyfi á vélum og járnvöru
frá Noregi og Svíþjóð, mun töluvert erfitt
að fá, en hefir oft fengist með sérstöku
leyfi viðkomandi valdhafa.
Allar frekari upplýsingar viðvíkjandi
mótorum og öðrum vélum, mun eg ef
óskað er láta í té, að svo miklu leyti
sem mér er fært.
Ólajur Th. Sveinsson.
Förin til Jan Mayen.
Fréttaritari Morgunblaðsins á Siglu-
firði hefir átt tal við hr. Gunnar Snorra-
son kaupmann frá Akureyri um för
vélbátsins »Snorra« til Jan Mayen. En
eins og kunnugt er, var Gunnar fyrir
þeirri l'ör. Honum sagðist svo frá:
— Við fórum frá Siglufirði að morgni
hins 24. júlí og komum til Jan Mayen
að kvöldi hins 29. sama mánaðar. Tók-
um við land hjá Norðvesturhöfða og
hittum þar fyrir norskt skip »Ludolf
Eide« frá Haugasundi. Skipstjóri þess
var Lars Sakse, sem mörgum er kunnur
hér norðanlands og voru fjórir íslend-
ingar á skipinu hjá honum. Þekli eg að
eins tvo þeirra, bræðurna Guðmund og
Svein Loflssyni frá Akureyri. Skipið var
þarna á hákarlaveiðum, en skipverjar
létu lítt yíir veiðinni og höfðu að eins
fengið litla hákarla.
Við héldum nú áfram förinni til
Enskuvikur og lögðumst þar. Er þar hlé
fyrir tveim áttum. Eyjan er þar mjóst,
en hálend. Eru þar tvö vötn og skilur
þau rif frá sjónum. Heita þau nyðra og
syðra Laguna. Reyndum við ádrátt í
nyðra vatninu — drógum skipsbátinn
yfir malarkambinn, sem er 2—300 melra
breiður, og hugðum að fá silung í vatn-
inu. En sú von brást, því að við urðum
ekki varir. Yfirborð vatusins er svo sem
meter yfir sjávarflöt, en þrátt fyx-ir það
er vatnið alveg ósalt. Úar sem vatnið er
dýpst er það 36 metra og aðdýpi mikið.
Hjá vatninu er kofi og fyrir framan
dyrnar á honum voru nýhöggnar spýtur
og mátti af þvi sjá að þar höfðu rnenn
vei'ið nýlega.
Þarna í vikinni er fuglabjarg og var
þar fult af mávum og svartfugli. Æðar-
fugl var hvergi að sjá og hvergi þar sem
við fórum um sázt nokkur minsti vottur
þess að æðarfugl verpti í eynni. Einn ref
sáum við, en ekki annað dýra.
Lítill snjór var á evnni og i fjarsýn
minni heldur en á íslandi. Þar er Bjarn-
arfell. Er þar jökull hár, ca. 2500 metra
og ganga úr honum ski'iðjöklar á 9 slöð-
um alla leið niður að sjó. Við dvöldum
i viku hjá eynni og allan þann tíma
mátti kallast gott veður og ofsahiti einn
daginn.
Á eynni er afskaplega mikið af reka-
viði og er það eingöngu greni, fura og
pitspine, en eigi aðrar trjáviðartegundir.
Er það nokkuð mismunandi hvei'nig
viðinn hefir rekið að landi. Er sumstað-
ar nær eingöngu pitspine, en annai’sstaðar
fura og greni. En ákaflega er viður þessi
fúinn og kvað svo í'amt að því, að stór
tré, sem sýndust mjög heilleg, voru svo
fúin innan, að ef við stigum á þau þá
brotnaði tréð, eins og það hefði verið
eggskurn.