Ægir - 01.10.1919, Blaðsíða 7

MÁNAÐARRIT FISKIFJELAGS ÍSLANDS.
12. árg.
til Fiskifélags íslands frá Mattli. ólafssyni.
------ (Frh.)
Þe gar eg var í Gloucester fyrri hluta vetr-
ar 1917—iS, kynti eg mér nokkuö reykingu
a síld. En af því eg taldi mig eigi hafa getaö
kynt mér alt, sem aö síldarreykingu og pökk-
un laut, fól eg JóniEinarssyni frá Ekru i Norö-
íii'ði, sem aö tilhlutun Fiskifélags Islands fór
'''estur til Ameríku haustið 1918, til að læra
alla meðferð á fiski, eins og hiin er þar fyrir
ameríska markaðinn, aö kynna sér þetta bet-
tir.
Hefir Jón iært þetta tíl hlítar og mun geta
kent þaö hér, ef einhver óskaði, ])egar, eöa ef
kann kemur heim aftur, sem líklega veröur aö
vori.
Hefi eg fengið skýrslu frá Jóni um þetta
Hni. Ber henni í öllu saman við athuganir
mínar, en er nokkru fyllri, sem aö líkindum
ræður, þar sem hann var þá orðinn þessu ná-
kunnugur.
Aðferðin er, í stuttu máli,-sem hér segir:
Síldin flyzt til Gloucester frá Newfound-
land söltuð, annaö hvort í stabba í lestinni
^ða í tunnum.
Er hún fyrst afvötnuð, misjafnlega lengi,
tftir því hvort hún er harð- eða linsöltuð. Að
]íví búnu er hún aðgreind í floklca eftir gæðum.
Síld sú, sem er með öllu gallalaus sætir betri
meðferð.
Flokkarnir eru 4 og nefnast þannig:
7- f k F a n c y (feitasta sildin og að öllu leyti
ósködduð.
Nr. 10-11
2. fl. Gold-seal (miölungsfeit og ósködd-
uð).
3. f 1. B o n e 1 e s s H e r r in g (öll smærri
síld).
4. f 1. W a n g e r U n i v e r s a 1 s m 0 k e d
b 1 o a t e r s (alt gölluð síld, rig-in og meira
og minna sködduð).
Fyrst er síldin hreistruð með áhaldi, sem
nefnist „sheller“, mætti nefna það hreistrara
á íslensku. Að því búnu er henni smeygt upp
á teina, sem eru 36 þuml. langir og um
þuml. að þvermáli. Er teininum smeygt undir
hægri kinn og út um munninn, og eru 14 síldar
þræddar á hvern tein og snúa allar eins. Er
þess vandlega gætt, að síldin eigi snerti hver
aðra. Því næst eru teinarnir látnir á slár, sem
eru settar í gróp hátt og lágt um húsið. Á
neðstu slánum er reykt ýsa eða einhver fisk-
tegund, sem betur þolir hitann en sildin.
Slárnar, sem teinarnir eru lagðir á, ná eigi
hærra upp en að þakbrún. Uppi í rjáfrinu eru
íeyktar ýmsar aðrar fisktegundir.
Venjulegast er notað sag til að reykja við.
Er það lagt í rifgarða þvers um gólfið, sem er
úr steinsteypu. Eru instu rifgarðarnir gildastir,
vegna þess að þar er verst að komast að, sök-
um reyksins.
Dálitlu af steinolíu er helt yfir sagið og svo
kveikt i. Þegar olían er útbrunnin sviðnar
sagið og gerir mikinn reyk.
Hitinn má ekki verða yfir 320 Celsius, og
helst elcki yfir 270 C., því ella skemmist síldin.
Þegar hitinn ætlar að verða of mikill, þarf
að dreifa úr saggörðunum og jafnvel opna
huröir og glugga.
Reykjavík, október—nóvember 1919