Ægir - 01.10.1919, Blaðsíða 16

118
ÆGIR
vestan til viö Mosaskarö, og skal halda þeim
merkjum alla leiS inn undir Klappir að aust-
anverðu viS bótina. Svo er beygt vestur fyrir
klappirnar þegar borgin sem er fyrir vestan
bótina ber í hlíðarhorniö.
Blindsker eru ekki, en boöaslóö aö austan-
veröu viö sundleiöina, og er kallaö Prettur.
Skýringar á örnefnum í Selvogi og
Herdísarvík.
Krísuvíkurbjarg þekkja aö líkindum flestir
-og sömuleiös Geitahlíö.
N e s ó s : Skörö. Þegar maöur er fram á
sjó fyrir framan Selvog, sér maður upp yfir
Krisuvíkurbergi 3 hnúka, og eru lægðirnar
milli þeirra kallaöar Skörö. Þegar aö eins
sjást 2 hnúkar, er þaö kallað „grynnra skarð“,
en er maöur kemur lengra frá landi, sést sá
þriðji, og er þá kallað „dýpra skarö“, og
að maður sjái „skörðin“. Kjálki eru sker, sem
liggja frá Hólminum og austur aö Nesós.
Agga er slcer austan verðu viö ósinn. Hvorki
Kjálki né Agga sjást upp úr sjó nerna um
fjöru. Fúlalónshella er há klöpp fyrir austan
Nesvör. Brúnkollustaui'inn er tré, sem er
skorðað ofan í sker, senx Bi'únkolla heitir
og er rjett á móti vörinni. Klasbarði er sker
austan við Bjarnastaöaklappii', en Bótar sker-
:ið þar austur af.
í Nesvör er ti'auölega leggjandi fyrir ó-
kunnuga nema í ládauðunx sjó.
Stokks víkursund: Vitinn stendur
frammi á nesi einu austanvert viö Selvog.
Hólmur er tangi sem stendur upp úr sjó urn
ijöru, fram undan Bjanxarstöðum og heitir
hæsti hluti hans og sem oftast stendur upp
úr um flóö, Stóri-Hólmur. Nokkru innar er
svonefndur Skötuhólmi, og stendur hann upp
ór eftir að falliö er yfir tangann eöa grand-
ann fyrir innan. Bjarnarstaðaklappir eru háar
lclappir rétt innan við grandann, fast viö flóð-
mál, fram af Bjarnarstöðum. Svörtubjöi'g eða
Björg eru austustu hamrarnir frarnan í fjall-
inu fyrir vestan Selvogsheiði (svartir aö sjá).
Herdísarvíkursund: Mosaskarö er
mosaflóinn niður fjalliö fyrir austan Herdís-
arvík, áöur en hami'arnir byi'ja. Bótin er köll-
uð þar sem nú er lendingin í Herdísarvík, er
þaö malarfjara, sem byrjar þar sem Klapp-
irnar enda, sem eru neðan undan geröinu.
Merkjastöð
(Signalstation)
. á Reykjanesi.
í marzhefti „Ægis“ 1917 ritaði eg um þá
þörf, er virtist vera á símasambandi viö
Reykjanesvitann, en slíkar bendingar eru að
eins lesnar og gleymast fljótt. Jarðskjálfta-
kippirnir á Reykjanesi í haust munu mörgum
í fersku minni og þeir benda milclu öflugar
tn blaðagreinir á það, aö símasamband er
nauðsynlegt og öll vinna gegn því á aö falla
unx sjálfa sig. Auk sínxans er mei'kjastöð á
þessum stað bi'áðnauðsynleg og lcærni að
meiri notum jxar en á nokkrum öðrum staö
á landinu, og vil eg hér leyfa mér að færa rök
íyrir þessu.
Leið flesti'a þeirra skipa, senx til landsins
lcoma, liggur fram hjá Reykjanesi eöa flestar
feröir slcipa veröa fram hjá því. Fiskiskip,
vöruflutningaskip og farþegaskip setja stefn-
ur sínar á Reykjanes og einnig frá því, og
verður því staðurinn merkur fyrir þá sigl-
ingamenn er hingaö konxa, og íxafn hans hef-
ir fariö víða. Eklci eru mörg ár síðan að slcip
voru seixd héðaix til að leita að bátuixx, seixx
höföu rekiö til hafs í ofsa íxorðaixveðrunx.
Voru bátar þessir frá Sandgerði og lxafa far-
ið fraixx hjá ‘nesinu, er þeir ráku á haf út.
Að eins þessi atvik heföu átt að vera íxóg til
þess, að síixii heföi þegar verið lagður suður
að Reykjanesi eix hér eru menn svo rólegir
í tíðiixni, ekkert liggur á og svo kemur hin