Ægir - 01.10.1919, Blaðsíða 8

110
ÆGIR
Mjög mislangan tíma þarf til aS reykja
síldina. Fer það að mestu eftir veðráttu. Ef
ioftílagið er rakt stendur reykingin yfir alt
að þremur dögum, en í þurviðri má reykja
á 48 klst. Þegar síldin er orðin gul í gegn, er
hún talin fullreykt, þó er þetta mismunandi
eftir því til hvaða staðar síldin á að seljast.
Þegar reykingunni er lokið, er sildin pökk-
uð í kassa, 50—100 stk. í hvern.
Stærð kassanna er: 6X10X16 þuml. og
8 x 10 x 18 þuml.
I mars síðastliðinn vetur var verðið á No. 1
(Fancy) $ 5.00 pr. 100 stk. og á No. 2 (Gold-
seal) $ 2.70 pr. 100 stk., og er það að vigt,
hvort um sig .ca. 27 lbs.
Á hverja síld er settur miði (tag), er til-
greinir tegund.
Þegar síldin er pökkuð er sama tegundin
pökkuð inn undir ýmsum breytilegum nöfnum.
Mun það þykja álitlegra til sölu.
Þannig er „F a n c y“ pökkuð inn með þess-
um nöfnum:
Fancy Brand (smoked bloaters)
Viking Brand — —
Plymouth Head — —
Sheffield Brand — —
Grimsby Brand — —•
Cured,
Koh-i-noor.
G o 1 d - s e a 1:
Duncansby head
U n i v e r s a 1:
Blue seal,
Arcadia,
Golden Buch.
Fyrir ófriðinn hafði síld þannig verkuð ver-
ið mjög mikið etin uppi í landinu, en þegar
ófriðurinn hófst, hækkaði hún svo í verði, að
sala á henni hefir mjög minkað. Fyrir ófrið-
inn kostaði tunna af síld í Labrador eða New-
foundland $ 5—7, en nú $ 10, og komin til
Gloucester eða Boston um $ 25. — Utan á
síldarkassana er prentað með stóru rauðu letri
nafn tegundarinnar, nafn seljanda, tala síld-
anna í hverjum kassa og þyngd.
3. flokks síldin, „Boneless Herring“,
cr flegin þegar búið er að reykja hana og'
tekinn úr henni hryggurinn, að öðru leyti er
farið með hana eins og 1. og 2. flokks sildina.
Eigi hygg eg að Ameríkumenn búi til reykta
sild úr olíu, að minsta kosti er það ekki gert
í Boston eða Gloucester, og hvergi sá eg slíka
síld með amerískum merkjum. Hins vegar sá
eg þá síld frá Noregi, frá Bjelland og frá Dan-
mörku frá Beauvais verksmiðju.
Þegar eg fór utan, haustið 1918, varð Jón
Einarsson frá Ekru, sem áður er nefndur, mér
samferða vestur.
Hafði Fiskifélag íslands veitt honum 1000
kr. ferðakostnaðarstyrk, en eg hafði lofað að
útvega honum atvinnu vestra. Var svo tilætl-
að, að Jón lærði í Gloucester meðferð á fiskU
tegundum yfirleitt, og sérstaklega á svoköll'
uðum Boneless fish.
Dvaldi Jón hjá mér í New York um hálfs-
mánaðartíma eftir að við komum vestur, en
að þeim tíma loknum fór eg með honum norð-
ur til Gloucester.
Tókst mér að útvega honum atvinnu viö
fiskverkun með sæmilegu kaupgjaldi, og byrj-
aði hann á reykingu, af því hann komst eigí
þá þegar að fiskifláttarloftunum. Þegar eg
fór að vestan, í byrjun maímánaðar, var hann
búinn að kynna sjer flest það, er lýtur aö
meðferð og pökkun á flestum fiskitegundum,
svo og verð á umbúðum og fiskitegundunum
hverri um sig.
Býst eg við, að hann verði séerlega vel fan‘
um að kenna þessar aðferöir, ef einvherjii'
hér heima vildi gera tilraun með þannig út-
búinn fisk.
Vildi eg ráða Fiskifélaginu til, að senda
honum nokkuð fé til að kaupa sýnishorn af
umbúðum og ýms áhöld, sem nauðsynleg eru
við verkun á „Boneless fish“.
Væri eigi hugsað til að kaupa fiskmylnuna,
sem getið er í skýrslu minni 1918, mundi þetta