Ægir - 01.01.1930, Blaðsíða 18

12
ÆGIR
aukast og verkuninni fleygði áfram á
stöðvunum, lækkaði það verð fljótlega,
og sunnanlands mun ekkert hafa verið
selt svo háu verði, og líklega mjög lítið
fyrir hærra verð en kr. 120.
AÞurkar voru ekki góðir sunnanlands
framan af sumrinu, og seinkaði það
töluvert afskipun á fyrstu förmunum, og'
gekk salan lieldur treglega framan af
árinu, enda var verðið stöðugt fallandi,
og er ekki efi á að það hefir að nokkru
leyti dreg'ið úr sölunni, hve verðið féll ótt
og keupendur gátu ekki vitað hve lágt
það myndi fara, en sambönd engin eða
samlög meðal framleiðenda um að
stöðva verðfallið, komst því verðið lægst
síðast í júni, niður í kr. 102 — en tiltölu-
lega var lítið selt með því lága verði,
aftur á móti mun töluvert hafa verið
selt fyrir 105—108 krónur.
Salan hjá Norðmönnum gekk miklu
hetur en hjá okkur á þeim tíma, enda
eru sölusamlögin þar svo víðtæk og á-
lirifamikil að þau hafa miklu meira
vald yfir sölunni en hér þekkist, enda
er ekki hægt að tala hér um önnur fisk-
sölusamlög sem neinu gætir, en sölu-
samlag togareigenda við Faxaflóa, sem
meiri hluti togaraeigenda er í, og fisk-
sölusamlagið í Vestmannaeyjum, sem
ræður vfir mestu af fiski Eyjamanna.
Þegar verðið i Noregi hélt stöðugt á-
fram að lækka eins og hér, gerðu sam-
lögin þar samning við útflytjendur um
að stöðva verðfallið, og láta verðið ekki
fara niður fyrir ákveðið verð, 12 kr.
vigtin (20 kg.), og samsvaraði það verð
ca. 114 krónum íslenzkum skp., og var
liérumbil ekkert selt þar lægra verði en
það, og virðist þetta hafa borið ágætan
árangur hjá Norðmönnum, að jninnsta
kosti gekk salan þar alltaf mjög greið-
lega og útflutningur var mjög mikill;
aftur á móti gekk salan hér mjög treg-
lega langan tíma um sumarið, það er
ekki fyrr en kemur fram í júlílok og
verðið er komið upp í 120 krónur að eft-
irspurn fer að aukast og úr því og fram
eftir haustinu, fram í októberbyrjun
var mikið selt og flutt út, enda var þá
verðið sunnanlands komið upp í 128
krónur skp., aftur á móti var eitthvað
selt hærra verði á Vestfjörðum, líklega
allt i 136 krónur. Eftir þetta fór verðið
smálækkandi aftur, enda var þá mest af
framleiðslunni selt, þó ekki væri búið
að afskipa fiskinum, og var verðið kom-
ið niður í kr. 118 í miðjan desember.
Verðið á Labrador-verkuðum fiski
var allt sumarið tiltölulega mikið hærra,
til að byrja með var verðið 100—105 í
marzmánuði í fvrirframsölu, og mun
vfirleitt ekki liafa farið niður úr 95 kr.
Það liefir haldið verðinu uppi seinni
hluta sumarsins, hve greiðlega hefir
gengið með sölu á saltfiski til Italíu, því
hefði sá markaður ekki tekið á móti
eins miklu og' raun varð á, hefði birgðir
án efa safnast fyrir og hefði það haft
slæm áhrif á verðið.
Sömuleiðis liefir mikið verið flutt til
Portúgal á árinu, og hefir íslenzki fisk-
urinn vfirleitt likað þar mjög vel, að
vísu hefir verðið verið þar nokkru
lægra en á norska fiskinum, en auk
þess er að gæta, að meðan verið er að
vinna inn óþekta vöru á markaði, er
ekki hægt að fylgja fram fullri verð-
kröfu. Væri það bráðnauðsynlegt fyrir
okkur að fá meiri fótfestu á Portúgals-
markaðinum en verið hefir þar, bæði er
framleiðsla okkar orðin svo mikil að við
getum ekki selt liana alla á Spáni eða
Italíu og sömuieiðis gera Portúgalar
ekki eins strangar kröfur um stærð og
gæði fiskjarins eins og Spánverjar, við
höfum því árlega töluvert af smærri
tegundum sem ekki er hægt að losna