Ægir - 01.01.1930, Blaðsíða 19

ÆGIR
13
við á Spáni, nema með því að selja það
þar fyrir lágt verð. Það má því gera
ráð fyrir eftir undanfarandi tveggja ára
reynslu, að við séum búnir að ná fót-
festu í Portúgal.
Til Suður-Ameriku hefir lika verið
flutt út nokkuð á árinu, einkanlega ufsi,
og hefir sú sala lukkast vel.
í Barcelona, sem er okkar bezti mark-
aðsstaður á Spáni, voru birgðir í árs-
byrjun ca. 150 smálestir, og var verðið
þá 90 pts. fyrir betri tegundir, þetta
verð bækkaði töluvert þegar dýri hús-
þurkaði fiskurinn fór að koma frá ís-
landi og komst hæst um 20. apríl, í 103
pts., en svo lækkaði þetta verð aftur
eftir þvi sem lækkandi framboð fóru
að koma frá íslandi og komst lægst i
ágústmánuði, niður í 84 pts., en fer þá
aftur hækkandi, og er nú um áramótin
komið aftur í 100 pts. pr. 50 kg. og er
það fljólséð, að þetta verð í Barcelona
í bvrjun og enda ársins er ekki í sam-
ræmi við verðlagið á íslandi, en það er
verðfallið á spönsku myntinni, pesetan-
um, sem hefir gert fisksölunni svo erfitt
fyrir, einkum síðari hluta ársins, því
gengi pesetans liefir verið mjög óstöðugt
°g ótryggt. 1 byrjun ársins jafngilti 100
pts. 77.66 ísl. krónum, en í árslok 61.62
ísl. krónum og heldur stöðugt áfram að
talla. Útlit er því mjög slæmt með við-
skifti við Spán á næsta ári ef að gengis-
fallið ekki stöðvast bráðlega.
Bilbao er sá staður á Spáni þar sem
islenzki fiskurinn er í mestri samkeppni
einkum við færeyskan og norskan fisk.
í byrjun ársins voru birgðirnar þar í
kringum 2000 smálestir og verðið á ís-
lenzka fiskinum 88 pts. pr. 50 kg. en
lítið eitt liærra á færeyska fiskinum.
Þetta verð liefir haldist nokkurn veginn
óbreytt allt árið, aldrei farið niður fvrir
30 pts., og er nú um áramótin 85 pts. og
birgðir þar líkar og í byrjun ársins. Aft-
ur á móti hefir verðið á færeyska fisk-
inum og þó einkum á þeim norska ver-
ið töluvert hærra, i des. var t. d. verðið
á norska fiskinum 92 pts. Þegar sá ís-
lenzki var seldur á 85 pts. Þessi verð-
munur stafar líklega frekar af því að
Norðmenn liafa haldið fastara um sitt
verð á árinu en íslendingar, sem eru að
auka sina framleiðslu svo ört, að þeir
verða stöðugt að færa út sinn markað,
og verða þvi frekar að slaka til á verð-
inu, til þess að geta losnað við fram-
leiðslu sina, heldur en að norski fiskur-
inn sé álitinn þar betri, enda er salan
þar mikið meiri af þeim íslenzka en
norska; að nokkru stafar það líka af
því að Norðmenn selja þangað úrvalið
úr sínum fiski, aftur á móti seljum við
okkar bezta fisk mest til Barcelona, sem
er miklu vandlátari markaður en Bil-
bao.
Tollurinn hefir verið óbreyttur á
Spáni allt árið, 25.60 pts. pr. 100 kg.
Það fara fleiri og fleiri að sannfær-
ast um það, sem ég hefi áður skrifað í
Ægi og viðar, að ekki þýðir að auka hér
stöðugt framleiðsluna, nema að jafn-
framt sé hugsað um að finna fyrir
liana kaupendur, þessi einhæfa verkun-
araðferð, að salta allan aflann, er orð-
in gömul og úrelt aðferð, sem ekki er
hægt að byggja á eingöngu aðalatvinnu-
veg landsins. Markmiðið verður að vera
það i framtíðinni að koma einhverju af
fiskinum ferskum eðá frosnum til
nevzlulandanna, enda eru augu útlend-
inga stöðugt að beinast hingað, og ætt-
um við að vera þannig settir með legu
landsins og hin auðugu fiskimið allt í
kringum það, og með skipakost sem
hægt er að stunda veiðar á allt árið, að
við værum færir til að mæta samkepni
annara þjóða á því sviði þar sem þær