Ægir - 01.10.1931, Blaðsíða 3

Nr. 10
ÆGIR.
MÁNAÐARRIT FISKIFÉLAGS ÍSLANDS.
24. árg.
Reykjavík.
Okt. 1931.
Saltfiskssalan.
Kreppa sú, sem nú fer yfir, hefurekki
farið fram hjá fisksölu okkar Íslendínga.
Hinar miklu birgðir framleiðslulandanna
á áramótum, ásamt verðfalli því, sem var
að færast yfir allar iðnaðar- og matvöru-
tegundir, bentu strax í ársbyrjun til þess,
að fisksalan á árinu myndi eiga við erfið-
leika að etja, þegar svo þar við bættist
óvenjumikill afli við ísland og hjá Fær-
eyingum, þá ýtti það enn frekar undir
verðfallið.
Birgðirnar af fyrra árs fiski voru líka
að þvælast fyrir á heimsmarkaðinum og
eru ekki enn þá uppetnar. Verðfall pe-
setans framan af sumrinu dró mjög úr
kaupgetu Spánverja ásamt ýmsum inn-
anlandsóeirðum og verkföllum sem stóðu
þar í sambandi við stjórnarbreytinguna.
Sökum þessarar óvissu um gengið, héldu
uppkauparar á Spáni sér mjög til baka
og þorðu ekkí að gera stærri kaupsamn-
inga eða kaupa til langs tíma, en keyptu
að eins eftir hendinni, enda vissu þeir
um hina miklu framleiðslu og, að ekki
myndi skorta framboð. Það var því fyr-
irsjáanlegt nokkuð snemma sumars, að
ef að salan ætti að aukast, svo sem þyrfti
til þess að selja upp birgðir þær bæði
gamlar og nýjar, sem fyrir voru að safn-
ast myndi verða óbjákvæmilegt, að senda
meira eða minna af fiskinum i umboðs-
sölu, en það er það verzlunarfyrirkomu-
lag, sem íslendingar eða isl. fiskframleið-
endur hafa barist á móti eins lengi og
unnt hefur verið, og að þvi hefur verið
reynt að vinna undanfarandi ár, með
bættu fiskmati og strangara eftirliti að
koma þvi áliti á íslenzka fiskinn, að föst
kaup gætu farið fram samkvæmt ísl.
matsvottorðum án þess kaupendur eða
seljendur sjálfir hefðu þurft að sjá vör-
una. Á krepputímum eins og nú standa
yfir er þvi í sjálfu sér ekkert óeðlilegt,
þó að gefa verði eftir á því ákjósanleg-
asta sölufyrirkomulagi eins og að gefa
verður eftir á svo mörgum sviðum, til
þess að bjarga því sem hægt er, en það
munu löngum verða skiftar skoðanir um
það, hvort ekki hefði verið hægt að hafa
meiri hönd í bagga með umboðssölunni,
annaðhvort af hendi bankanna — sem
eiga megnið af því fé, sem í fiskbirgð-
unum liggur — eða þá af hálfu ríkis-
stjórnarinnar. Einhverjar tilraunir munu
að vísu hafa verið gerðar til þess að fá
útflytjendur til þess að standa saman
um einhverjar takmarkanir, til þess að
forðast stjórnlaust verðfall vörunnar, eftir
að svona var komið, en tilraunir þessar
til samkomulags báru engan árangur.
Því miður voru margir framleiðendur
svo getulausir og skammsýnir að afhenda
útflytjendum fisk sinn að mestu leyti
kvaða laust, með misjafnlega mikilli út-