Ægir - 01.10.1931, Blaðsíða 15

ÆGIR
203
Fiskimálafundur Norðurlanda.
Dagana kringum 20. septbr. s. 1., var
fiskimálafundur haldinn í Kaupmanna-
höín í tilefni fiskiveiðasamþykktar þeirr-
ar, sem Danir og Sviar hafa gert með
sér og einnig var friðun skarkolans tek-
in til meðferðar. Fulltrúar fiskimála Dan-
merkur, Noregs og Svíþjóðar sátu fund-
inn.
Af Dana hálfu var fiskimálastjóri F. V.
Mortensen mættur, sömuleiðis formaður
danska fiskifélagsins, fiskiskipstjóri og
landsþingmaður M. C. Jensen frá Grenaa,
og formaður dönsku líffræðistöðvarinnar,
dr. phil. Blegvad. Fyrir Svíariki voru
mættir, landshöfðingi von Sydow, um-
sjónarmaður fiskiveiða dr. Rosen og fyrir
Noreg fiskimálastjóri Asserson og fiski-
málaráðunautur Bjarkan. Þátttaka Norð-
manna á fundi þessum, var einkum til
að koma á samræmi um stærð þeirrar
rauðspreltu, sem leyft er að veiða, en
Danir og Svíar hafa lengi haft lög, sem
vernda veiði smáfiska.
Fundurinn samþykkti að mynda nýja
fiskiveiðasamþykkt fyrir Damörku, Sví-
þjóð og Noreg og friðun skarkola, sem
ekki ná 25,7 centimetrum og opna Eyr-
arsund frá norðurtakmörkum friðunar-
svæðis, að línu, sem liggur yfir Ellekilde,
Hage og Lerberget, þó ekki Sviaríkis-
megin.
Andréleiðangurinn. Enn /undnir mun-
ir á Hvítey. Veiðiskipið »lsbjörn« er ný-
verið komið til Tromsö úr veiðiför norð-
ur í höfum. Leiðangursmenn sigldu kring-
um Spitsbergen, Kong Karls land og
gengu á land á Hvítey. Þeir komu til
staðar þess, sem André og félagar hans
hötðu dvalið hina siðustu lifdaga sína og
fundu þar örskammt frá, myndavél og
segldúkshúfu.
Skip mætir særðum hval.
Særður hvalur hefur endrum og sinn-
um sézt í Norðursjónum, síðari hluta
sumars, en svo hætti hann að sjást um
tíma og var ætlun manna, að enskir
hvalveiðamenn hefðu náð honum og
drepið, en svo er ekki.
Um 20. septbr. s. 1., varð fiskiskipið
»Svend Aage« frá Skagen á vegi hans í
reginhafi, um 130 sjómílur frá Esbjerg.
Skipstjórinn Joh. Jörgensen segir svo
frá: Já, hvalurinn er enn á lifi og enginn
vafi er á því, að hvalur sá, sem varð á vegi
okkar, er búrhveli það, sem hinir ensku
hvalveiðamenn fyrir nokkru, voruað elta.
Á hvalnum sást greinilega gapandi sár
fyriraftan miðju, vinstra megin á skrokkn-
um og var sárið auðsjáanlega eftir skut-
ul, sem rifnað hafði úr, um 4 fet á lengd.
Hvalamenn hafa skotið skutli á hvalinn
og er hann fann til sársaukans, hefur
hann tryllst og rifið skutulinn úr sér.
Þegar við sáum hvalinn var auðséð á
öllu, að hann leið óþolandi kvalir eink-
um vegna snýkjudýra sjávarins, svo sem
hrúðurkarla og fleira sem sezt höfðu
kringum sárið og í það, til að sjúga nær-
ingu úr því.
Hvalurinn lét illa, tók djúpköfogkom
upp aftur með slikri ferð, að hann kom
hálfur upp úr sjónum. Svo stefndi hann
beint að skipi okkar og leizt okkur þá
ekki á blikuna. Er hann kom að skips-
hliðinni stöðvaðist hann og tók að nugga
þeirri hlið, sem særð var, upp við skipið
og lyfti svo undir það, að það hallaðist
svo, að veiðarfæri og annað, sem var
stjórnborðsmegin, rann til bakborðshlið-
ar og hefðu veiðarfærin verið úti, tel ég
vist, að illa hefði farið fyrir okkur. Sök-
um þess að svo var ekki, hötðum við
fulla stjórn á skipinu og gátum snúið
þvi eftir vild, og notað vél að óskum.