Ægir - 01.05.1933, Qupperneq 23

ÆGIR
141
„Stjórnborða“ og „bakborða“.
Hinn 14. febrúar 1929 hélt skipstjóra-
félagið »Kári« í Hafnarfirði fund með
sér og hafði boðið skipaskoðunarstjóra
Ólafi T. Sveinssyni, skipamiðlara Guð-
mundi Kristjánssyni og Sveinbirni Egil-
son ritstjóra að vera á fundinum.
Þar var meðal annars, rælt um hættu
þá, sem stafaði af vöntun á föstum ó-
hagganlegum skipunarorðum við stýri,
er það skal hreyfa, orðum sem aldrei
má breyta út af, því eins og ástalt var,
vantar þar alla festu og horfir til
stórvandræða á sjónum, eigi þetta að
haldast svo.
Hinn 5. marz s. á., var þetta sama
mál rætt á fundi skipstjórafélagsins »Ald-
an« hér i bæ. Þar skýrðu þeir útgerðar-
maður Loftur Bjarnason og Sveinbjörn
Egilson frá þessu áhugamáli »Kára« í
Hafnarfirði, og »Aldam< kaus nefnd í
þessu stórmáli; lengra var ekki auðið
að fara til að svæfa áhugann ; látið mig
vita um það, ég var í þeirri nefnd og
fer nærri um vinnubrögðin.
Um þetta mikilsvarðandi mál, héltsvo
Aldan einn íund síðar, þegar við nefndar-
fflenn skiluðum, eftir dúk og disk, nefnd-
aráliti, sem þó vart var annað en grein,
sem ég milli þessara funda, skrifaði í
»Ægi« 13. maí 1929, um málið.
Síðan hefur þessu ekki verið hreyft
opinberlega og í 4 ár hefur sama hætt-
an verið á sjónum og sú, sem skipstj.-
félagið »Kári« í Hafnarfirði vildi draga
úr, með föstum skipunarorðum viðstýrið.
Nú hafa aðrir tekið í taumana og lög-
leitt skipunarorðin, stjórnborða og bak-
borða, eins og áður var, en þó þannig,
að þegar skipunin stjórnborða er gefin,
þá snýst stefni skipsins til hægri (og
þjóli snúið til hægri) og mótsett er skip-
unin er bakborða. Þetta millibilsástand,
með hœgri og vinstri skipunarorðunum,
er því úr sögunni og samræmi fengið.
Sveinbjörn Egilson.
Nýr iðnaður. Jón Guðmundsson Spít-
alastíg 7 í Reykjavík, hefur í vetur byrj-
að á því að búa til lóðabelgi, enafþeim
er talsvert notað hér eins og kunnugt er.
Er það gleðilégur voltur um sjálfs-
bjargarviðleitni i hvert skipti sem nýtt
iðnaðarfyrirtæki er stofnað hér, jafnvel
þó í smáum stýl sé af stað farið.
Hér er að vísu ekki um framleiðslu
úr íslenzkum afurðum að ræða, þar sem
bæði íburður og dúkur er aðkeypt út-
lent efni, en sú vinna sem til framleiðsl-
unnar fer, er þó innlend, og léttir því á
atvinnuleysingjahópnum, sem orðinn er
æði stór hér, suma tíma ársins.
Hér er að visu ekki um stórfelda fram-
leiðslu að ræða, en þó voru fluttir til
landsins 1930, lóðabelgir fyrir nærri 40
þúsund krónur, og væri þvi vel farið,
ef Jóni tækist að kyrrsetja eitthvað af
þeirri upphæð í landinu.
Reynzlan á auðvitað eftir að skera úr
þvi, hvort að þessi innlenda framleiðsla
er samkeppnisfær við þá lóðabelgi, sem
við höfum áður keypt frá útlöndum, að
þvi er gæði snertir, enda verður fljótlega
úr því skorið, en þeir formenn sem þeg-
ar hafa reynt þá, gefa þeim ágætis með-
mæli.
Að því er séð verður, eru lóðabelgir
þessir fyllilega eins sterkir og lóðabelgir
þeir er frá úllöndum hafa fluzt hingað.
K. B.
Leiðrétting. í síðasla tölubl. Ægis (nr. 4) hef-
ur niisprentast ártalið i fvrirsögn yfir skýrslu
Páls Halldórssonar: 1932, á að vera 1933.