Ægir - 01.05.1933, Blaðsíða 25

ÆGIR
143
ósannindamaður að þvi, sem
satt er hermt. Þess vegna hef
ég gert þessa stuttu alhuga-
semd. En hitt er í augum uppi,
að mörgu er ósvarað i grein
stýrimannsins og verður það
frá minni hendi, þó auðvelt sé.
Við Ól. ól. höfum sjálfsagt
báðir það mikla samúð með
kjörum sjómanna hér vestra,
að við ættum ekki að deíla út
af slíku máli, sem þessu það
væri nær að takast í hendur
ef það gæti orðið málefninu
að liði.
En ég er á þvi og kvika
ekki frá, að togararnir hafa
gert okkur stórtjón, og ekki minnst i
ár. En ætli megi ekki heimfæra upp á
togarana gagnvart strandvarnarmálunum
vestfirzku það, sem Bjarni skáld Thorar-
ensen kveður: »Magnlitinn sá ég margan
heigul vega, hvar hann vissi vörn fyrir
litla«.
Jens Hermannsson.
Pelia mál er útrætt í »Ægi«. Ritstj.
Deilan um ]an Mayen.
Fyrir nokkrum árum helgaði norska
stjórnin sér eyna Jan Mayen, sem
b’ggur i Norðurhafi norðaustur af Langa-
nesi. En þegar þetta var gert hafði
norskur maður, Birgír Jakobsen að nafni
numið þar land á eyðinu milli jökuls-
ins Bjarnarfjalls og hins höfðans. Hafði
hann ræktað þar nokkurt land og afgirt.
Er norska stjórnin sló eign sinni á land-
fór Birgir Jakobsen í mál við hana
út af þvi. Mun hann hafa haldið því
bam, að einslakir menn mættu eins vel
nema lönd og þjóðir, og að þjóðirhefðu
ekki rétt til að ganga á rétt einstaklinga
og áskilja sér lönd, sem þeir hefði num-
ið áður.
Nú er dórnur í málinu nýlega fallinn
i hæstarétti í Osló, og varð hann á þá
leið: »að norska stjórnin hefði engan
rétt til eignarumráða á landsvæði þvi,
sem Birgir Jakobsen helgaði sér«.
Voru svo Birgir Jakobsen dæmdar
2000 krónur í málskostnað. —
Að líkindum hefðu íslendingar getað
helgað sér eyna, hefðu þeir brugðið við
og dregið upp fána, þegar þeir fóru þang-
að á mótorbátnum »Snorra« frá Siglu-
firði 24. júlí 1918 og dvöldu á eynni 4
daga, en nú mun of seint að hugsa um
það.
Fjórir menn drukkna. Þann 28. apríl
s. 1., fórst véibáturinn Friðþjófur frækni
á Norðfirði. Fór báturinn snemma að
morgni til að vilja um síldarnet, en um
hádegi, er mönnum í landi var farið að
lengja eftir honum, var bátur sendur
að svipast eftir honum, fannst hann