Ægir - 01.11.1933, Qupperneq 6

256
ÆGIR
þetta, að láta nú verða af þvi að til-
kynna breytingar, og koma skráningunni
í fullt lag, og þið skuluð sjá að það er
tiltölulega auðvelt.
Reykjavík 18. nóv. 1933.
Ó. T. S.
Þjóðverjar auka fiskneyzlu sína.
í lok ágústmánaðar birti senatið i
Hamborg áskorun til allra borgara sinna
um að koma á ákveðnum »fiskdegi«
einu sinni í viku. Húsmæður voru hvatt-
ar til, sjávarútveginum til stuðnings og
eílingar, að hafa fiskrétt á borðum, að
minnsta kosti á hverjum þriðjudegi. Enn-
fremur skipaði senatið svo fyrir, að þenn-
an sama dag bæri stjórnendum allra
þeirra stofnana, sem það hefði yfir að
ráða og til greina kæmu (t. d. sjúkra-
hús, bæjareldhús, fátækramatstofur, skál-
ar lögreglumanna o. svo frv.) að sjá um,
að á þessum stöðum væri aðalmáltið
dagsins einhver fiskréttur. — Er þessi
hjálparráðstöfun senatsins fréttist, fóru
ýmsar fleiri borgir að dæmi Hamborgar
og gáfu út líkar áskoranir og fyrirskip-
anir. Má hér tilgreina Cuxbaven, Weser-
múnde, Bremerhafen auk nokkurra fleiri,
og nú er svo komið, að búið er að koma
þessum fiskdögum á, í næstum öllu norð-
ur- og norðvestur Þýzkalandi. En hér
hefur ekki verið látið staðar numið.
Hinar góðu undirtektir, sem þetta hefur
hlotið, örfaði til stærri og umfangsmeiri
ráðstafana. Og þannig er nú í ráði, ef
óhætt er að trúa þvi, sem blöðin segja,
að koma þessu skipulagða fiskáti á i öllu
Þýzkalandi. Ætlun þeirra, sem að þessu
standa, er að skipta öllu landinu niður
i sex hluta, og á hver hluti að hafa sinn
ákveðna fiskátsdag. Bæjar- og sveitar-
stjórnum hinna einstöku landshluta mun
ætlað að annast um, að ákvæðinu um
hina fyrirskipuðu fiskneyzlu sé framfylgt,
þar sem þær ná til, en að öðru leyti sjá
fyrir þvi, að útvarpið og dagblöðin minni
almenning á þessa fiskátsdaga og brýni
fyrir honum nauðsyn þeirra. Ríkisstjórn-
in í Berlín kvað einnig slyðja þess aug-
lýsingastarfsemi, en þó aðatlega veita
þessu máli stuðning sinn með þvi að
greiða fyrir fiskflutningi til þeirra lands-
hluta, sem lengst liggja frá bækistöðvum
sjávarútvegsins.
Enda þótt þessi viðleitni, aðaukafisk-
neyzluna, beinist aðallega gegn því að
togurum verði lagt upp, núna að aflokn-
um síldveiðatímanum, eins og venja hef-
ur verið undanfarin ár og sé að því Ieyti
að eins einn þáttur í hinni umfangs-
miklu kreppuhjálp ríkisstjórnarinnar. þá
mun óhætt að fullyrða, að þetta sé meira
en hrein og skær auglýsingastarfsemi
útvarpsins, skólanna og blaðanna sem
undir einkunnarorðinu: »Fischfang tut
Not — gibt Tausenden Brot 1« leggja
allt kapp á að k e n n a þjóðinni að
borða fisk. Takist það, eru menn ör-
uggir um að þessi aukna fiskneyzla
verði meira en tízkufyrirbrigði.
Hag þýzka útvegsins er þá borgið til
frambúðar, og það sem meira þykir um-
vert: traustur grundvöllur er þá Iagður
undir aukning flotans, en á því virðist
hið nýja Þýzkaland hafa fullan hug.
Hér skal ekki dæmt um endanlegan
árangur þessara fiskátsdaga. En þó má
taka það fram, að það sem af er, hafa
þeir reynzt á þann veg, að búast má
við, að Þýzkaland auki fiskneyzlu sína
núna á næstu mánuðum að miklum
mun. Þessu til sönnunar og sem sýnis-
horn af ágæti þessara kreppuráðstafana,
skulu tilfærð hér nokkur dæmi: Strax
eftir fyrstu fiskátsdagana voru margir