Ægir - 01.07.1935, Blaðsíða 7

Æ G I R
145
Um páskana s.l. kom þorskganga inn
í Hafnarfjörð, en hvarf skjótt aftur. Þá
voru lögð þorskanet út af Hvaleyrar-
höl'ða; er það í fyrsta sinni, sem ég man
cftir, að þorskanet hafi verið lögð svo
grunnt. Þegar ég frétti, að þorskur væri
kominn inn lyrir brún, fór ég á flot með
færið mitt og dró 60 þorska á þeim degi,
og eru þeir með þeim stærstu, sem ég
hef séð og allir af líkri stærð. Eg salt-
aði fiskana, þurkaði þá 4 þerridaga og
viktuðu þeir þá 5 vætlir (200 kíló). Það
var ekki nijög erfdt að draga þá upp
að borðstokki, en verra var að innbyrða
þá«, sagði gamli maðurinn.
»Hvernig er það með ýsuna«, spurði ég.
»Það er nú svo með liana, að nú fæst
vart ýsa j soðið, en 1918 og 1919, árið
eftir stríðið, stunduðum við Einar hróðir
minn róðra, tveir á bát, rerum vanalega
veslur á brún, og var þar hlaðfiski af
stórýsu, í langan tíma. Yið beittum hnýsu-
görnum, eins og þá var almennur siður
í Hafnarfirði, þvi í róðrum skutum við
alla jafna hnýsur.
Stríðsárin voru fáir togarar i Faxaflóa
og fiskur gekk oft á grunnið, cn að
stríðinu loknu fjölgaði þeim smátt og
smátt á Sviðinu og víðar í Faxaflóa, og
eítir það dró úr afla á innmiðuni«.
Hinrik Hansen var 16 ár skipstjóri á
jaktinni »Örnin« frá Hafnarfirði, sem
var eign H. A. Linnets kaupmanns; hafði
Linnet keypt skipið af Guðmundi hónda
°g organista Guðmundssyni í Landakoti
Vatnsleysuströnd. Skipið var smíðað
1>1 póstflutninga milli Rönne á Borg-
undarhólmi, Ystad í Svíaríki og Kaup-
mannahafnar og var i þeim ferðum í
mörg ár.
Hinrik Hansen var afhragðs dráttar-
maður og mun hafa slaðið við færið
lengur en kraftar leyfðu, því tveim ár-
um áður en Linnct seldi »Örnina« lil
Keflavíkur, sagði Hinrik upp skipstjórn;
var hann þá orðinn svo veikur í fótun-
um, að læknar réðu honum til að leita
sér lækninga í Kaupmannahöfn; var
hann þar í böðum og nuddi í 3 mánuði
og kom alheill heim aftur, en læknar
hönnuðu honum stöður við færi á þil-
skipum, og fór Hinrik ekki framar á
sjó á þeim, en lagði slund á hrognkelsa-
veiðar og hefir haft mikil viðskipti við
sveitamenn, selt þeim verkaða grásleppu
og annað fiskmeti, en úr þeim viðskipt-
um hefir mjög dregið síðustu árin, er
hrognkeisi virðast vera að smá hverfa,
ekki að eins frá Hafnarfirði, heldur hafa
önnur sjópláss sömu sögu að segja.
Þess má geta hér, að þau 16 ár, sem
Hinrik Hansen var skipstjóri á »Örn-
inni«, notaði hann sömu stagfokkuna
allan tímann; eitt stórsegl fékk hann úr
léttum dúk til vara, og tveir klýverar
voru saumaðir á þessu tímabili. Sýnir
það, að vel hefir verið farið með segl.
50 ár eru nú liðin síðan Hinrik Han-
sen lét al' skipstjórn, og hefir liann síðan
stundað veiðar á opnum hát, oftast einn
á, og er það enn, 85 ára gamall.
»Örnin« mun hafa verið rifin í Njarð-
vík um 1890.
Seglagerðameistari Jón Guðmundsson
(verzlun Geysir), hefir lengi stundað
hrognkelsaveiðar og gerir það enn; nel
sín leggur hann á Eiðsvík út undir
Selskeri.
Hann segir svo frá, að hrognkelsaveiði
hraki ár frá ári. í hotni víkurinnar var
áður þaragróður mikill og þang, en nú
er þar límkennd leðja og netin koma
upp möskvalaus, þ. e. leðjan í þeim er
svo mikil, að vart sézl möskvaskil. —
Jón spurði undirritaðan, hvort ekki gæti
verið um þangpest að ræða eins og við
Danmerkurslrendur, er þaragróður og