Ægir - 01.07.1935, Blaðsíða 19

Æ G I R
157
vera „pvivat“-staður, þar sem fram færi
„Ncivigering“ skipsins, í næði.
Attaviti sá, sem nefndnr er í daglegu
tali, aðalkompás eða höfuðkompás og er
sá, sem reiða á sig á, stendur á miðju
promenadeþilfari. Yið hann getur almenn-
ingur staðið, með stálmyndavélar, lmífa
í vösunum og margt íleira járnkyns.
Ekki var slíkt álitið heppilegt, áður fyr,
en er það máske nú, en úr því sker
reynslan.
Visiarvera hásda: Þar kom eg oghjóst
við að sjá þann stað, á nýju skip.i þannig,
að hann hændi háseta að því, í stað þess að
fæla þá frá. Hvarvetna er verið að vanda
ihúð skipverja, en hvernig er hér? Há-
setar munu vera fjórir og eiga að mat-
ast í klefanum, en hvort hægt er að
koma fyrir fleiri en 3 diskum á liorðið,
læt eg ósagt, en þegar búið er að raða
þeim á það, mun vart rúm fyrir ílátin,
sem maturinn er framborinn í, og vart
held eg, að fleiri en þrír af fjórum, geti
við borðið setið. Eg vil ekki lýsa rúm-
stæðum. Ánægja eða óánægja háseta sker
ár því, en hvergi sá eg rúm fyrir olíu-
fátnað þeirra, því gangur fyrir aftan klef-
ann er enginn, þar sem snagar séu fyr-
u' þau. I klefanum er hálfrökkur um
liábjartan sumardaginn.
Þegar íslendingar láta smíða skip í
útlöndum, ætli að aðgæta, að allt stæð-
íst gagnrýni eftir ísl. lögum, en þess hel'-
ar ekki verið gætt hér, þar sem sumir
hekkir eða hvílustaðir eru of mjóir, m.
II. Um sjúkraklefann tala eg ekki, bezt,
að á hann sé ekki minnst, en þar hlýt-
ur að verða breyting. Skipstjóri hel'ur ekk-
ertrúm og sama má segja um alla skips-
höln, nema háseta. Faxaflóa og Breiða-
tjarðarferðir eru enginn leikur, að vetr-
arlagi, svo væuta mátti, að hið nýja skip
væri svo úr garði gert, að þeim, sem
vmna á því, liði sem bezt, en nú er
skipið komið, kostar 290 þúsúnd krón-
ur og óskaudi væri, að menn gætu sætt
sig við það, sem orðið er, áður en dýr-
ar. breytingar verða lieimtaðar hér.
Yænta má, að hraði skipsins verði að
jafnaði, í öllu góðu, 11—12 sjómílur á
klukkustund.
Þetta geta virzl aðfmnslur, sem hezt
hefði verið, að ekki hefðu birzt á prenti,
en eg ætla að enda eins og liáskólakenn-
arar, sem hafa rifið niður doktorsritgerð
og út á hana sett á allar lundir. Að vísu
er ritgerðin stórgölluð, segja þeir, en þrátt
fyrir það, er hún góð, og sá er samdi
hana, er velhæfur doktor.
Sama má vonandi segja um Iiið nýja
skip, að þrátt fyrir einhver mistök á til-
högun, geta ýmsir þeir kostir komið í
ljós, sem vega móti því, sem hér er
hent á.
Rvík, 16. júlí 1935.
Sveinbj. Egilson.
Síldveiðar við Norðurland.
Fyrstu viku júnímánaðar sl. fóru Sunn-
lendingar að húa háta sína og skip til
síldveiða og mun óhætt að fullyrða, að
aldrei hafa jafnmargar llevtur verið gerð-
ar út lil þeirra og nú, og aldrei lagt eins
snemma sumars afstað, til Norðurlands-
ins.
Það er sannað, að síldargöngurnar
fylgja átugöngunum. Þar sem er mest áta,
þar er jafnaðarlega mest síld. Nú er át-
an vanalega all-misjöfn, sumstaðar er
mjög mikið af henni, en annarsstaðar
minna. Þar sem mikið er af átu, mætti
kalla átuhámörk. Það virðist vera þann-
ig, að þrjú átuhámörk komi fram við
Norðurland á hverju sumri (mest rauð-
áta), fyrst á Húnaflóa, en hreyflst síðan