Ægir - 01.03.1936, Blaðsíða 14

68
Æ G I R
það er dýrt og lílið um peninga til að
greiða með, sem stendur, enda mun ekki
vanþörf á, að væntanlegu ljósdufli við
innsiglinguna í Sandgerði, verði lagt sem
fyrst, og það látið sitja fyrir. Það mun
kosta um 20 þúsund krónur, en fari það
í vöxt, að bátar utan af landi, stundi
veiðar frá Sandgerði, á vertíðnm, og for-
menn máske bráðókunnugir á þeim slóð-
um, ætti það að ýta undir, að duílinu
væri komið fyrir sem fyrst.
Sveinbj. Egilson.
Fiskveiðar Norðmanna 1936.
Lofoten.
Svo nefnast binar mörgu eyjar við
vesturströnd Xoi'egs; eru þær nyrstu
skammt suður og út af Þrándheimsfirði
og ná nm 75 sjómílur suður eftir. Stærstu
eyjarnar heita, Röst, Værö, Moskenesey,
Flakstaðey, Vestvaagey, Östvaagey; eru
þessar eyjar allar í ytri röðinni.
í innri röð eru, Stóra Molla, Litla
Molla og Skarven. Hæsta fjall á eyjun-
um heitir Vaagekal og er um 1000 m. á
hæð. A úteyjunum er mikil fuglatekja í
björgum. Þetta er Lófóten, aðalþorsk-
veiðistöð Norðmanna. Fólksfjöldi á öll-
um eyjunum taliun 30 þúsund og þar
strjálbyggt mjög.
Stærstu verstöðvar eru: Svolvær, Brette-
nes, Kjeoy, Risvær, Skrova, Ivabelvogur,
Kalle, Henningsvær, Stamsund, Ure, Bal-
stað, Sund, Reine, Væroy og Röst. Svol-
vær er aðalveiðistöðin og búa þar um
3000 manns, en á vertíðum halda þar
til 9—10 þúsund fiskimenn og eru íbúar
í Svolvær þann tíma árs, 12—13 þús.
manna.
Vegna þess live eyjarnar eru þéttar,
eru straumar miklir milli þeirra, bæði á
fjörðum og sundum og þær leiðir fara
ekki aðrir en þaulvanir og kunnugir
formenn. Hinn stríðasti og bættnlegasli
straumur, er Moskenesröst. í henni hafa
margir bátar farist, og svo segja Lofót-
fiskimenn, að þegar straumur sé þar
mestur, heyrist gnýr og rótið í röstinni
i 20 sjómilna fjarlægð.
Lofoten er svo norðarlega á hnettin-
um, (á c. 69. breiddarstigi), að sól kem-
ur ekki upp í skammdeginu. í Svolvær
sézt ekki sól, frá 4. desember til 9. jan-
úar, en þar er líka sól á lofti allan sól-
arhringinn, frá 28. maí til 16. júlí.
Fiskislóðir við Lofóten eru víðáttu-
miklar, enda stunda bátar og skip, sem
telja má í þúsundum, alls konar veiði-
skap þar, með allskonar veiðarfærum og
aðferðum.
Umsjónarskip vaka yfir veiðarfærum
fiskimanna og skipaðir um sjónarmenn
á landi, lialda uppi reglu, svo veiðarn-
ar fai'i skipulega fram.
Fastar reglur eru þar, að línubátar
veiði sér, handfærabátar út af fyrir sig
og þeir sem leggja þorskanet, bafa silt
takmarkaða svæði, en þessum svæðum
úthluta umsjónarskipin eða benda á.
Umsjónarmenn á landi velja fiskimenn
sjálfir.
Enginn má fara í róður fyr en merki
er gefið, að leggja megi af stað og varð-
ar það þungum sektum, ef út af er
brugðið.
Einu sinni á vertíð fer skoðun fram
á öllum flotanum, lil þess að ganga úr
skugga um, hvort allar settar reglm- séu
haldnar; gera það umsjónarmennirnir.
Fiskveiðar 1935.
Heildaraflinn varð minni, en árin á
undan, en verð á fiskinum mátti heita
golt, og bætti það úr.