Ægir - 01.02.1938, Blaðsíða 8

-16
Æ G I R
Síðastliðjð sumár voru unnir nokkrir
hákarlsJuxkar á Patreksfirði, en þar sem
þeir voru oftast unnir með öðrum rusl-
fiski, fékkst ekki úr því skorið, hve mikið
lýsi og' mjöl kom úr þeim, en reynsla
fékkst. fyrir þvj, að vélarnar gátu unnið
úr hákarlinum og skiluðu mjöli, sein var
með fitumagn langt innan við 10% (há-
karlsmjölið. frá Sólbakka var með ein
35% af fitu), hinsvegar efuðust eig'end-
nrnir um, að nökkuð lýsi liafi koinið úr
liákarlinum, en það hygg ég' að liafi liyggst
á þvi, að liann var bræddur með öðrum,
scnnilega mögrum fiski, og að of lítið llafi
verið hrætt af honum í einu, til þess að
lýsið kæmi fram.
, Yonandi takast þ.eir samningar, sem
íiú standa yfir, um að hákarlsbúkar verði
lagðir inn i verksmiðjuna á Patreksfirði í
vetur, svo að úr því fáist endaniega skorið,
livort það horgar sig að vinna þá.
Sj ávarútvegur Norðmanna
1937.
Fiskveiðar Norðmanna gengu yfirleitt
vel á árinu, eða mun hetur en 1936, ef
miðað er við það verðmæli, sem fékkst
fýrir aflann.
Síldveiðin: Vetrarveiðin var mjög léleg
og slafaði það aðallega af þvi, livað veður
var óhagstætt til sjósóknar. Um vorið var
ágæt veiði, en samt var vetrar- og vorafl-
iiin 1,7 milljón hl. minni en árið áður.
Hjá herpinótaskipunum var mjög misjöfn
veiði, fengu sum þeirra ágætan afla en
öiinur sama og engan. í landnætur veidd-
ist nijög‘treglega, einkurn um vorið. Aftur
á móti var. ágæt veiði í net, og muna elztu
menn ekki eftir, áð nokkurn tíma hafi
orðið aflasælla í. þau Aðnr. Stór- og smá-
síldarveiðiu gekk miklu lakara en.árið áð-
ur. Mikinn hluta haustsins vantaði niður-
suðuverksmiðjunum og síldarhræðslun-
um hráefni til að vinna úr. Undanfarin
tvö ár liafa síldarverksmiðjurnar í Norð-
ur-Noregi starfað mjög stuttan tíma vegna
liráefnaskorts. Síldveiðin í Norðursjónum
gekk frekar vel, sérstaklega i maímánuði,
en þá er sildin jafnan svo lioruð, að liún er
tæpast samkeppnisfær við skozka síld,
sem er á boðstólum um það leyti árs. Norð-
nienn frysta mest af þeirri síld, er þeir
veiða í Norðursjónum og' selja til Þýzka-
lands. Yerð á Norðursjávarsíld var mjög
lágt í Þýzkalandi allt sumarið. Síldveiðin
við ísland gekk vel, og var þátttakan svip-
uð og' árið áður. Brislingsveiðin gekk í
meðallagi og kom álika aflamagn á land
og árið áður.
Sala á nýrri síld gekk yfirleitt mjög
vel á árinn og var Þýzkaland stærsti kaup-
andinn og svo niun einnig verða á kom-
andi vertíð. Norðmenn gera sér miklar
vonir um að geta selt mikið af nýrri síld
i framtiðinni á enskan markað.
Saltsíldarsalan til Rússlands brást al-
veg'. Yegna þeirra vona, sem Norðmenn
gerðu sér um sölu á saltsíld til Rússlands,
söltuðu þeir 630 þús. lil., en gálu aðeins
selt þangað 14 þús. tunnur. Talsvert af
saltsíld Iiefir verið látið í bræðslu, en eig'i
að síður voru saltsíldarbirgðir Norðmanna
nú um áramótin 200 þús. lil. auk þess,
sem þeir eiga óselt af „Íslandssíld“. Af
sildarlýsi og síldarmjöli eru mjög litlar
Iiirgðir.
Alls nániu síldarafurðir Norðmanna á
árinu 30 743 þús. kr.
Þorskveiðarnar: Alls veiddust 159 þús.
smál. og er það talsvert meira en árið áð-
nr. Yerðmæti aflans er talið nema 24,7
milljónum kr., en árið áður 20,4 millj. kr.
Siðastliðin 9 ár hefir þorskfiskaflinn ver-
ið mjög misjafn. Mestur var liann 1929
232 þús. smál., en minnstur 1935 117 þús.