Ægir - 01.02.1938, Blaðsíða 17

Æ G I R
3. mál. Þorsteiiui Loftsson vélfræðiráðunaut-
ur gaf þvínæst skýrslu um störf sín 1937 og
námskeið þau í vélfræði, sem haldin voru á
vegum félagsins á því ári.
4. mál. Dr. Þórður Þorbjarnarson flutti
skýrslu um rannsóknir sínar á fiskiSnfræðilegu
sviði siðasll. ár.
Engar umræður urðu um 2., 3. eða 1. lið dag-
skrárinnar.
5. mál. Fundargerðir fjórðungsþinga. Fund-
arstjóri skýrði frá að fundargerðirnar væru
lagðar fram á fundinum.
Geir Sigurðsson las upp ályktun þá, sem
síðasta fjórðungsþing Sunnl. hafði samþ. um
„friðun Faxaflóa“. Taldi hann að friðunin
mundi að öllum líkindum auka fiskmagnið í
Fáxaflóa og afli þvi aukast á þau veiðarfæri,
sem leyft yrði að nota á þessu svæði.
Arni Geir Þóroddsson benti á það, hvílík á-
hrif hin litla botnvörpuveiði, sem rekin var i
Faxaflóa á styrjaldarárunum, hefði haft á fiski-
magnið þar, þvi það hefði sýnt sig, að síðustu
styrjaldarárin hefði verið mun meira af fiski á
grunnmiðunum en áður, og óskaði hann að
málið fengi góða lausn.
F'undarstjóri gat þess, að þetta mál væri ekki
nýtt, t. d. liefði verið samþykkt á Alþingi til-
laga í þá átt, að fá Faxaflóa friðaðan fyrir botn-
vörpuveiðum, en mætt töluverðri mótspyrnu.
Hann spurðist fyrir um það, hver afstaða væri
tekin til dragnótarinnar i þessu sambandi.
Signrjón Ólafsson skipstjóri skýrði nokk-
uð frá reynslu sinni um það, að fiskur færi
þverrandi við strendur landsins og lýsti skoðun
sinni á þvi, hversu veiðarfæri þau, sem notuð
eru, eiga sök á því.
Árni Friðriksson gat þess, að mjög skorti
gögn um það, hversu fiskafla hefði verið háttað
á ýmsum tímum.
Út af ræðu Benedikts Sveinssonar uppl.
hann, að ekki kæmi til mála annað en banna
veiðar með dragnót í Faxaflóa samtímis og botn-
vörpuveiðar yrðu bannaðar. Hann skýrði einn-
ig frá þeim mismun, sem er á dragnót og botn-
vörpu.
Óskur Halldósson ræddi á við og dreif um
þctta mál.
Fleira gerðist ekki. Fundi slitið kl. 414 siðd.
Benedikt Sveirísson.
Arnór Guðmundsson.
Norðmenn kaupa
japönsk veiðarfæri.
Sá orðróniur héfir llogið fyrir í Nor-
egi nú i ár og síðastliðið ár, að ýms
veiðarfæri, er framleidd væru í norskum
veiðarfæraverksmiðjum, reyndust miklu
ver en samkyns veiðarfæri erlénd. Fiski-
mennirnir norsku hafa ekki farið neitl
dult með það, að norsk veiðarfæri færu
versnandi, sérstaklega nætur og reknet.
Eigendur veiðarfæraverksmiðjanna hafa
reynt að andmæla þessum ásökunum,
cn það virðist aðeins hafa haft þau á-
hrif, að veikja málstað þeirra og auka
á óánægjuna meðal fiskimannanna. Nú
er svo komið, að fiskimálastjórnin norska
hefir fallist á kröfttr fiskimannanna, með
;tð kaupa veiðarfæri frá Japan, svo að
liægl verði að sl<era úr um það, hvort
þau reynist eins vel og innlenda fram-
leiðslan. Eflaust verða keypt veiðarfæri
frá fleiri löndum, svo að samanburður-
inn við norsk veiðartæri verði ekki of
einhliða.
Fiskimaður nokkur frá Kopervik, seg-
ir frá því í »Fiskaren«, að sér hafi fund-
izt norskar nætur reynast mjög illa i
scinni tíð oghafisér þvi dottið í hug að fá
sér nót frá Danmörku. Siðan þetta skeði
eru liðin fjögur ár og telur þessi maður
sig kominn að raun um það, að dansk-
ar nætur séu miklu betri að gæðum held-
ur en þær norsku. Hann er nú búinn
að nota nótina, sem hann fékk í önd-
verðu frá Danmörku, í 4 ár og telur
hann hana svo haldgóða enn þá, að liann
vilji ekki hafa skipti á henni og nýrri
nót norskri.
Fjölmargir norskir fiskimenn hafa svip-
aða sögu að segja, svo að ætla má, að
hér sé ekki allt með feldu.
Fyrir oss íslendinga er þetla mál tals-
vert athyglisvert, því á siðastliðinni sild-
l