Ægir - 01.11.1939, Blaðsíða 12

246
Æ G I R
Sigurðsson, sem fyrr er nefndur, en þeir
voru báðir liásetar hjá „Könum“ í nokkur
sumur.* 1) L. K.
Sjávarútvegur
Norðmanna 1937.
Nákvæm og ýtarleg skýrsla um fisk-
veiðar Norðmanna árið 1937 er nýkomin
út. Skjrrsla þessi er gefin út af fiskimála-
stjóranum og hefir að geyma mjög yfir-
gripsmikinn fróðleik um allt, er snertir
sjávarútveg Norðmanna þetta ár. Þar
sem hún er hið áreiðanlegasta heimild-
arrit, þvkir rétt að birta liér úr henni þau
atriði, sem mestu máli skipta.
Þetta ár (1937) stunduðu fiskveiðar
alls 123 þús. manns, og var það 3 500
fleiri en árið áður. Slíkar sveiflur virð-
ast vera algengar frá ári til árs, og' fjölg-
unin þetta ár því ekki neitt óeðlileg eða
bundin við einhverjar mikilvægar breyt-
ingar í útgerðinni. Af þessum 123 þús.
voru 38 þús. menn, sem ekki stunduðu
aðra vinnu en fiskveiðar, 45 þús. höfðu
þær sem aðalstarf og 40 þús. sem auka-
vinnu. Langmestur hlutinn af þessum
starfandi fiskimannahópi er i Nordland,
eða 32 þús. Það skal tekið fram, ókunn-
ugum til leiðbeiningar, að Lófót, stærsta
verstöð Norðmanna, er einmitt þar. Næst
Nordland kemur Troms með 19 þús.
fiskimenn.
Atvinnu við fiskverkun liöfðu um
18 700 manns og var það um 1 300 manns
fleira en 1936. Ef dæma má eftir fjölda
þeim, sein vann við fiskverkun í hinum
ýmsu fvlkjum, ])á virðast verkunarsvæð-
in aðallega vera á Mæri, í Romsdal og
1) ÞaS sem hcr hefir verið birt um flyðru-
veiðar Ameríkumanna, er erindi, sem ég flutti
i útvarpið á lokadaginn 1939. L. K,
Nordland, því að aðeins á þessum slóð-
eru rúm 8 þús, fiskverkunarmenn.
í fiskiðnaðinum (þ. e. a. s. i niður-
suðu-, fiskimjöls- og síldarverksmiðjum)
unnu 8 268 manns, þegar miðað er við
árið í heild. Væri aftur á móti miðað
við, þegar flest var í hverri grein fisk-
iðnaðarins, mundi þessi tala miklu hærri.
Sé miðað við þær tölur, sem liér eru
gefnar upp, hafa því 150 þús. manns haft
atvinnu við fiskveiðar, fiskverkun og'
fiskiðnað þetfa ár.
Samkvæmt skýrslu þessari liefir árið
1937 tala þeirra skipa og báta, er beint
og óbeint voru notuð við fiskveiðar, ver-
ið 85 835. En þá eru einnig með talin öll
þau skip, er flytja sild og fisk liafna á
milli innanlands, beituflutningaskip,
dráttarbátar, skip, sem flytja útgerðar-
vörur milli verstöðva og selveiðaskip.
Þessi skipatala virðist í fljótu bragði
nokkuð liá, en þegar á það er litið, að
með er talin svo að segja hver kæna,
sem flotið getur og á einn eða annan
Iiátt má nota til veiða eða aðsloðar við
þær, þá vex hún ekki svo mjög í auguni.
Eftir tegundum skiptist fiskiskipaflotinn
þannig; Gufuskip 318, og er það nokkuð
hærra eu árið áður. Þiljaðir vélbátar
11 700, og er það lítið hærri lala en 1936.
Seglskútunum fækkar árlega og voru
aðeins 141, eða 55 færri en næsta ár á
undan. Þessum skipum Iiefir þó ekki
verið lagt fyrir fullt og allt, heldur verið
brevtt i vélskip. Alls eiga Norðmenn
4 860 doríur, og eru 93 þeirra með vél-
um. Snurnunótabátarnir eru taldir 1 283,
og eru 188 þeirra með vél. Hinir svo-
nefndu gaflbátar eru alls taldir 2 342,
og er bluti þeirra með vél. Loks eru
opnir árabátar, og' eru þeir vitanlega lang-
fíestir, eða 51 829. Virðingarverð þessa
skipastóls er ekki getið í skýrslunni.
Hvað veiðarfærin snertir, þá er ekki