Ægir - 01.11.1940, Page 8

234
Æ G I R
Dr. Bjarni
Sæmunds-
son á
fermingar-
aldri.
sem Bjarni'fæddist og ólst upp á, stend-
ur spölkorn frá hafinu. Er tjörn fyrir
neðan, sjávarmegin, sem nefnist Dalur-
inn. Er hún tilvalin smámynd af hafinu
og hentugur leikstaður fyrir hina ungu
Grindvikinga að æfa sig við sjómennsku
og siglingar, með þvi að sigla þar smá-
bátum. Á milli tjarnarinnar og hafsins
er liæð eða hóll, sem nefnist Sölvlióll, og
ber iiátt yfir hyggðina. Er þaðan gott
sýni í allar áttir, hvort heldur liorft er
út til hafs eða til fjalla, yfir iiraunið og
auðnina. Upp á þessa hæð mun Bjarni
oft hafa gengið í æsku, og þaðan mun
liann fyrst hafa litið hafið i allri sinni
tign og margbreytilega mikilleik, — þetta
undursamlega haf, sem síðar varð hið
mikla rannsóknarefni lians, og þaðan,
sem hann hefir fært okkur og eftirtím-
anum svo margar og dásamlegar sann-
leiksperlur.
Um æskuár Bjarna Sæmundssonar er
mér ekki persónulega kunnugt. En skil-
góður jafnaldri lians og leikbróðir hefir
sagt mér, að hann hafi slrax í bernsku
verið athugandi og spyrjandi um alla
hluti, sem fyrir augum har. Eyddi hann,
er hann óx upp, öllum frístundum sín-
um í að ganga um hraunin og fjörurnar
og safna kröhhum og smádýrum, stein-
um og skeljum og sjaldsénum jurtum. —
Kom þar þegar strax fram náttúrufræð-
irigurinn. — En þess á milli voru svo
unnin öll venjuleg aðkallandi störf. Róið
á sumrum, langt fyrir innan fermingu,
og þá þegar hafuar liinar fyrstu fiski-
rannsóknir. Gerl að aflanum þegar i
land kom. Farið í beitifjöru, þurrkaður
fiskur, unnið að heyi, garðrækt, þang-
skurði og yfir höfuð að hverju því, er
með þurfti og skyldan hauð. Varð þetta
allt hinn hezti skóli og undirbúningur
undir fullorðinsárin, sem Bjarni sjálfur
alla líð síðan mat mikils og kvaðst eiga
gæfu sína og síðari þroska og frama ekki
hvað minnst að þakka.
Á æskuárunum vann Bjarni mikið að
smíðum, enda var hann prýðilega hag-
ur. Gerði hann smáskútu með rá og
reiða og öllu tilheyrandi, af svo mildum
hagleik og nákvæmni, að erlendir skip-
Iierrar, er síðar sáu, dáðust að og lcváðu
ekkerl vanta á, að hún væri fullkomin
og rétt eftirlíking af raunverulegu út-
hafsskipi. Var skútan fullur meter á
lengd og lengi notuð af drengjum í Járn-
gerðarstaðarhverfi til skemmtisiglingar
á Dalnum, þar sem höfundurinn sjálfur
hafði forðum leikið sér og siglt henni.
En nú mun skútan því miður horfin
með öllu eins og æskuárin, og ekki fram-
ar til.
Hinsvegar cr enn til triitt og vel gerl
málverk af æskustöðvum Bjarna, sem
hann hefir gerl sjálfur og lagl inn i alla
sína alúð og mikinn átthagakærleik, sem
hann har i brjósti alla ævi.
Á hverju sumri vitjaði Bjarni sinna
gömlu, kæru æskustöðva og æskukunn-
ingja í Grindavik, og oft einnig á vetr-
um, er vertíð var komin, einkum eftir að