Ægir - 01.02.1943, Page 3

Æ G I R
MÁNAÐARRIT FISKIFÉLAGS ISLANDS
36. árg.
Reykjavík
— febrúar 1943
Nr. 2
r
Slysasjóður Islands.
Manngjöld íslendinga til Ægis kon-
ungs eru tið og mikil. Þeim má jafna að
tiltölu við fórnir stórþjóða á styrjaldar-
tímum. ísl. þjóðin fær eigi sjálf dregið úr
þessum manngjöldum nema með auknu
öryggi og' slysavörnum. Að jafnaði
markar hin óblíða og villta náttúra þjóð
vorri bás í þessum efnum. Hrammur
bennar getur á augabragði og hvenær
sem er bögg\úð stór skörð í raðir sjó-
mannanna, án þess að nokkur fái við
ráðið. Oss er skylt að standa vakandi
gegnt þessari staðreynd.
Enginn fær gert sér ljóst, hvilíkar
undir blæða, þegar synir og feður þessa
lands falla albeilir og á bezta aldri.
Manntjónsbálkur íslendinga er stór og
þar eiga sjóslysin sinn stærsta þátt. Oft
liafa heimilin verið mörg, sein á sömu
stundu hafa orðið forsjárlaus; eftir liafa
staðið konur, börn og' mæður, vonlausar
á framtiðina, öryggi sitt og' sinna.
A slíkum stundum liafa Islendingar
oft sýnt örlæti sitt og' böfðinglund. Er
skemmst að minnast þess bróðurliugs,
sem aðdáanlega hefur komið í ljós í
sambandi við Þormóðsslysið. En slíkir
strengir í brjóstum fjöldans bifast jafn-
an tíðast, er stórslysin bera að höndum.
Hversu oft ferst ekki smábátur, opinn
eða þiljaður, án þess að aðstandendum
þeirra, sem eftir lifa, sé sýndur sæmandi
samúðarvottur i forsjárleysi þeirra og
erfiðleikum.
Væri það að ófyrirsynju, að ísl. þjóðin,
sem jafnan á högg Ægis yfir liöfði sér,
myndaði sjóð, sem liefði það blutverk,
að draga úr áhyggjum og öryggislej'si
þeirra, er fyrirvinnu sína missa í sjóinn.
Sjóð þennan má liugsa sér myndaðan
með frjálsum framlögum einstaklinga,
og einn dagur á ári væri sérstaklega
noiaður í fjársöfnunarskyni fyrir liann,
auk þess sem minnt væri rækilega á
bann í bvert sinn og' sjóslvs bæri að
liöndum, og þá safnað fé til bans. Margt
fleira g'elur og' komið til greina i sam-
bandi við söfnun tekna fyrir sjóðinn,
þótt eigi sé bér rakið.
Hlutverk sjóðsins væri að sýna þeim,
sem fyrirvinnu sína missa i sjóinn, vott
samúðar og' bróðurbugs í verki. Að svo
komnu máli hirði ég ei um að ræða
sérstakar hliðar þessa máls. En mér
virðist þessi hugmynd þess eðlis, að bún
ælti að geta sameinað þjóðina í að vera
slöðugt vakandi i að styðja það fólk, er
forsjármenn sína missir i bina votu gi’öf.
Þótt greinargerð mín fyrir þessari
lmgmynd sé stutt, vona ég þó, að menn
fái áttað sig á bvað bér er um að ræða.
L. K.