Ægir - 01.03.1947, Blaðsíða 13

Æ G I R
75
fíæzlan, tryggingaraál sjómanna, skipatrygg-
ingar og slysavarnamál. Eftir að Slysa-
varnafélagið var stofnað 1930, að frum-
kvæði Fiskiþings, hefur Fiskiþing að miklu
losnað við slysavarnamálin. — Ég minn-
ist þess nú, að Otto Arnar kom á fund
okkar í björgunarmálanefnd 1926 og skýrði
þar frá tilraunum, sem hann kvaðst ætla
að gera til að tala við fiskibátana úr „Víð-
varpsstöð“, orðið „Útvarp“ kom síðar. -—
Og hað um styrk til að selja víðvarpstæki
í fjóra fiskibáta, sinn í hverjum landsfjórð-
ungi. — Fjárveiting sú var heimiluð af
Fiskiþingi, en var aklrei notuð. — Þurfti
víst ekki.
Lagabreytingamálið var og afarlengi að
þvælast i Fiskiþinginu, og ákaflega mikl-
um tíma hefur verið eytt í það þar.
Okkur fjórðungsfulltriiunum þóttu
ReykjavíkurfuIItrúarnir þverir og fast-
heldnir á sérréttindi aðaideildarinnar
(Reykjavíkurdeildar) og var um það mikill
veipdráttur.
Þá stóð og húsbyggingarmál félagsins
lengi í Fiskiþinginu, sýndist þar oft sitt
hverjum, bæði hvar ætti að bvggja, stærð
hiissins o. s. frv. — Nokkrir vildu alls ekki,
að Fiskiþingið tæki sjóð sinn i húsbygg-
ingu. — Var það óefað festu og dugnaði
forseta (Kristjáns Rergssonar) að þakka,
að málið leystist á ákjósanlegasta hátt.
Húsið var byggt á heppilegum tíma, og' svo
ódýrt, að furðu sætti. — Líklega er ómögu-
legl nú að koma upp allra smæsta einbýlis-
húsi fyrir þáverandi verð þess.
Nokkrir styrkir voru veittir til hinna og
þessara framkvæmda áður fyrr eins og
Ijárhagsáætlun Fiskiþings sýnir, en ekki
voru þeir alltaf notaðir. Skilvrðum ekki
fullnægt.
Ég minnist þess, að ég fékk 1926 1500 kr.
Hyrk til að kvnna mér harðfiskverkun
°8 ýmislegt er við kom fiskveiðum og
hjörgunarmálum i Noregi. Fór ég til Nor-
eíís í.lok apríl og komst alla leið norður
nð Vardö, og koiii i flest fiskveiðipláss á
þeirri leið. Skýrslu um þetta mun að finna
‘ desemberblaði Ægis 1926. Ekki veit ég',
hvort nokkur verulegur árangur hefur
hlotizt af þessari reisu. — Ég skemmti mér
prýðilega og varð margs vísari. — En jiegar
harðfiskverkunin var tekin upp á vegum
Fiskimálanefndar skömmu síðar, gat ég
rætt um þessi mál af dálitlu viti. — Ekki
vara dýrara að ferðast þá en svo, að mér
entust þessar 1500 krónur í sex vikna
ferðalag.
Ekki hafa menn farið varhluta af deil-
um á Fiskiþingi frekar en á öðrum svipuð-
um samkomum. Enda bæri það vott um al-
vöruleysi, að minni hyggju, ef ekki yrðu
skiptar skoðanir þar um ýms mál, og þá
deila menn oft af kappi. — Stundum liefur
]ió rifrildið gengið úr hófi, lengt þingset-
una óhæfilega, og máske sundrað fulltrú-
um um of í ýmsum máluin.
En þegar frá líður, hygg ég flestir eða
allir geti tekið undir með Stephani G„ þar
sem hann segir:
„Á allt, sem áttum sundurleitt og saman,
er sætzt og þakkað
alvöruna og gaman.“
Telur þú, að ástæða sc til að brcyta
starfsemi Fiskifélagsins frá þvi scm nú cr,
ag þá að hvaða legti?
Eg veit ekki hvort breyta þarf um starf-
semi Fiskifélagsins. — Það má máske vera
í svipuðu formi, og vitanlega að færa út
kvíarnar. En mér dylst ekki, að enn ])á þarf
að breyta til uiu skipan eða tilhögun kosn-
inga til Fiskiþings.
Ég er nú orðinn meira en þreyttur á
lagabreytingastappi Fiskifélagsins og býst
varla við að taka þátt í því þjarki meir.
Við Ól. B. Björnsson komuin fyrir fáum
árum með tillögu um að fiskideildirnar
skyldu standa saíhan af tveimur aðiljum
aðeins; Einum manni af hvrejum fiskibát,
og eiganda bátsins öðrum. Hugsun okkar
var að binda á þenna hátt alla fiskibáteig-
endur annars vegar og fulltrúa sjómanna
hins vegar í deildirnar og skapa þannig
fullkomið jafnrétti í þessum efnum. Þessi
uppástunga mætti miklum andblæstri og
megnum misskilningi víða, og fer ég ekki
út í þær sakir hér. En síðar var þó lögfest