Ægir - 01.03.1947, Blaðsíða 27

Æ G I R
89
ORRUSTAN
um Atlantshafið.
»)Gegn ofurefíi“.
Um þetta leyti fór vasaorrustuskip I>jóð-
yerja, „Admiral Seheer“, frjálst ferða sinna
uni Atlantshaf. Þann 5. nóv. 1940 varð stór
skipalest á leið þess. í henni voru 37 skip og
fylgdi þeim vopnað kaupfar, „Jerves Bay“.
Pegen skipherra skipaði skipalestinni að
dreifa úr sér, en stefndi skipi sinu bcint að
óvininum, þótt við ofurefli væri að etja. Ski])-
verjar á „Jerves Bay“ börðust þar til þeir
urðu yfirbugaðir af eldi og stórskothríð.
Pimm skipum úr skipalestinni var sökkt, en
bin sluppu út í næturhúmið. Vegna hinnar
újörfu og liugprúðu framkomu skipshafnar á
„Jerves Bay“ varð minna skipatjón en orðið
befði að öðrum kosti. „Admiral Scheer“ hélt
afram liernaði eftir þetta i Atlantshafi og Ind-
landsliafi og kom ekki heim til Þýzkalands fyrr
vn l. apríl 1941. í þessari vikingaferð sökkti
l'að og bertók l(i skip, er voru rúmlega 99 þús.
rúmlestir.
s]<j)d. Sjaldan viðraði svo í niánuðinum að
liægt væri að stunda veiðar á færi. Undir
niánaðamótin var talið mjög göngulegt
suður undir Hvítingum.
HorruifiörSur. í marz voru farnir þar að
meðaltali 15—16 róðrar. Afli var heldur
tregari en i fehrúar, en gæftir hins vegar
góðar. Þrengsli í salthúsum og saltleysi
dró nokkuð úr róðrum annað veifið. Loðna
hefur ekki enn veiðst til beitu. — Saina
dag (26. marz) og fréttir þessar bárust var
mjög góður afli af ríga þorski og gerl var
ráð fyrir að tviróið yrði.
Enda þótt illa horfði i byrjun desember, varð
þó dálítið lilé á kafbátahernaðinum meðan kaf-
bátar Þjóðverja fluttu sig svo langt út í At-
lantsliaf, að þeir gátu ráðizl á skipalestir, eftir
að verndarskipin liöfðu skilið við þær, og jafn-
framt komið sé úr skotmáli flugvéla strand-
varnarliðsins, en þeim flugvélum fjölgaði stöð-
ugt. í janúar 1941 komu einnig ítalskir kafbátar
til Bordeux og tóku þeir að lierja á svæðinu
fyrir sunnan þýzku kafbátana. Auk þess jukust
árásir Focke-Wulf flugvélanna og orsökuðu
mikla skipstapa, einkum í fyrstu mánuðum árs-
ins. Þýzkar flugvélar beindu líka kafbátunum
að skipalestum, með góðum árangri.
Frá þvi styrjöldin liófst og þangað til i janúar
1941 liafði flugvélum einum saman ekki tekizt
að sökkva kafbát á iiafi úti, enda þótt margir
kafbátar liefðu laskazt í loftárásum. En 6. jan-
úar 1941 sá Sunderlandflugbátur, „H“ úr 210.
flugdeild, ítalskan kafbát á yfirborðinu, er hann
var á eftirlitsflugi 150 sjólinílur fyrir vcstan
Cape Vratb. Kafbáturinn fór þegar í kaf, en flug-
vélin varpaði tveim djúpsprengjum og sprungu
]>ær rétt fyrir framan liringiðuna undan
l)átnum. Stórt samanundið járnstykki sást
þeytast upp úr ólgandi sjónum og i fulla
klukkustund á eftir sást þykk oliubrák á sjón-
um. Þetta var i fyrsta skipti, sem flugvél
strandvarnarliðsins tókst án aðstoðar að
sökkva kafbát.
Sem gagnráðstöfun gegn liernaði kafbátanna
á vestanverðu Atlantshafi var bafizt lianda um
að koma upp flotastöð á íslandi. Arið 1940
böfðu verið smíðaðir 19 tundurspillar til fylgd-
ar skipalestum og 56 snekkjur og enn fleiri,
stærri og liraðskreiðari voru i pöntun. Haldið
\ar áfram að byggja flugstöðvar í Norður-ír-
landi og til varnar gegn Focke-Wulf flugvél-
unum fékk strandvarnarliðið Beaufighter orr-
ustuflugvélar.