Ægir - 01.03.1947, Blaðsíða 18

80
Æ G I R
(Moskva „fiskkombinatið") Novorossisk,
Mirupol og Kerch niður í -4- 18°, og i þurr-
loft frystiklefum niður í -h 23°. Sama liita-
slig verður í frystihúsum, sem byggð verða.
A austurströndinni (Shakalin, Kamtchatka,
Okhotsk-ströndinni) er ráðgert að setja upp
hin endurbættu fryslitæki „Griporyba“.
Þau gefa lágan hita (frá 4- 25° til 4- 35°)
og eru einföld í meðförum ... “
Afleiðingin af því, að liitastigið verði
Iækkað í frystihúsunum, er sögð vera sú,
að rýrnun við frystingu muni minnka um
25%. Þótt frosinn fiskur sé geymdur við
þetta lága hitastig í 4 mánuði, verði magnið
óbreytt. Við langa geymslu frosins fisks
muni rýrnun minnka nál. 20%. Loks muni
liraðinn við frystingu aukast a. m. k. 25%,
og sé það mjög þýðingarmikið, þar eð af-
kastageta frystihússanna sé takmörkuð og
hráefni í hinar frystu vörur fáist aðeins á
vissum árstimum.
„Ef gert er ráð fyrir, að 1950 verði fryst
250 þús. tonn fisks“, segir Zaitsev, „munu
sparast um 10 millj. rb. við að lækka hita-
stigið í frystihúsunum.“
í suðurhéruðunum hefur mikill hluti
frystiiðnaðarins eyðilagzt i stríðinu, eink-
um við Azovshafið og Svartahafið. Á þess-
um slóðum er ráðgert að byggja um 60
lílil frystihús, einkum „hálfsjálfvirk am-
moniak isframleiðsluhús“ með 3.6 tonna af-
köstum á sólarhring, „liálfsjálfvirk freon
isframleiðsluhús“ ineð eins tonns afköst-
um á sólarhring, „sjálfvirk freon íshús“ og
„sjálfvirk hreyfanleg freon frystitæki“.
Framleiðsla á frystum fiski á samkvæmt
5 ára áætluninni að aukast um 80%. Sam-
kvæmt upplýsingum i tímaritsgrein eftir
Ishlcov fiskimálaráðherra á magnið að vera
inn 400 þús. tonn árið 1950. Eftir því að
dæma hafa um 220 þús. tonn fisks verið
frvst árið 1940.
Nokkur fiskflakaframleiðsla var hafin í
Sovétrríkjunum fyrir stríð. Aðalstöðvar
þeirrar framleiðslu mun vera Murmansk
. og Astrakan. Eins og að framan segir á
flakaframleiðslan að hafa þrefaldazt árið
1950, miðað við framleiðsluna fyrir stríð.
i
Ráðert er að taka upp í frystiliúsunum
fyrir fiskiflök, hinn svo nefnda „Birds-eye“-
úlbúnað, sem nú tíðkast í Ameríku. Með
þeirri aðferð, sem áður hefur verið notuð i
Sovétrikjunum, hefur frysting tekið 8—10
klst., en með hinni amerísku aðferð aðeins
2 klst., og með lienni fást auk þess meiri
gæði. „Það er tæknilegt skilyrði“, segii’
Zaitsev, „til að flökunariðnaðurinn geli
þróast, að tekinn sé upp flökunar-frystiút-
húnaður Birds-eye, en á þessu sviði erum
vér langt á eftir U. S. A. og sumum löndum
Vestur-Evrópu.“
Niðiirsuðu og niðarlagniiig fisks mun
liafa verið orðin allmikil í Sovétrikjunum
fyrir stríð. Ætlunin er, að þessi framleiðsla
verði orðin tvisvar sinnum meiri árið 1950
en hún var fyrir slríð (1940). Auk þess á
hún að aukast mjög að fjölbreytni.
Hvað tækni snertir munu Sovétríkin ekki
standa framarlega i þessum iðnaði. I áður-
nefndri grein Zaitsevs aðstoðarfiskimála-
iáðherra ræðir hann nokkuð uni niður-
suðuiðnaðinn. Lýsir liann því, hve tækn-
inni er langt komið í Bandaríkjunum og'
virðist telja markmiðið vera að ná Banda-
ríkjunum á þessu sviði. Sama gildir um
dósaiðnaðinn, sem er nátengdur niður-
suðuiðnaðinum.
Lgsis- og vitaminframleiðsla. í grein
Zaitsevs segir, að samkvæmt upplýsingum
prófessors Bukins hafi árlega verið fram-
leitt á stríðsárunum í U. S. A. „A“vitamín
fyrir meira en 150 millj. dollara. Verulegur
hluti af þessari framleiðslu liafi farið til
Sovétríkjanna.
Ráðgert er að auka svo lýsiframleiðslu,
að ekki þurfi lengur að flytja inn „A“-
vítamín. Framleiðsla þessa vítavíns á að
aukast upp í 5 trilljónir alþjóðaeininga-
Skal það unnið úr lifur hákarla, skötu
karfa og hvala.
Flestar lýsisverksmiðjur í Sovétríkjun-
um nota gamaldags aðferðir, og lýsið inni-
heldur vatn og óhreinindi. Ætlunin er að
hreyta öllum stærri lýsisverksmiðjum
(Laisk, Astrakhan, Dolsjansk, Moskva,
Murmansk, Novo-rossisk o. fl. einkum við