Ægir - 15.12.1965, Blaðsíða 25

375
(
ÆGIR
og tíminn að skera úr hvort hagkvæmt sé
að hafa einn eða tvo vélstjóra, en tveir ættu
að vera yfirdrifið.
Skipstjórinn, sem hafði reynt svipað
fyrirkomulag á vélstýringu áður, taldi það
afar þægilegt og auðvelt í meðferð.
Slíkt kerfi sem þetta er að sjálfsögðu
ekki bundið við þessa gerð skipa en koma
mætti því við á hverskonar skipum. Hlut-
verk vélstjórans, um borð er að fylgjast
með vélunum, að allt gangi með eðlilegum
hætti og lagfæra það, sem aflaga kann að
fara, ef unnt er. Vélstjórinn gengur ekki
á vaktir.
Sú þróun, sem átt hefir sér stað í tog-
arabyggingum undanfarin ár bendir ótví-
rætt í þá átt, að skuttogarafyrirkomulagið
hafi orðið ofan á. Enda þótt ýmislegt hafi
verið með þeim hætti á þessu tilraunaskipi,
að bæta mætti um, og eigendur drógu held-
ur ekki dul á það, þá hefir það ekki áhrif
á það, að sjálft grundvallarfyrirkomulagið
hefir marga kosti umfram hið eldra fyrir-
komulag síðutogara. Kemur þar ýmislegt
til og skal hér minnzt á nokkur atriði.
Mikill munur er á því öryggi, sem þeir
njóta, sem vinna á þilfari bæði við alla
meðferð vörpunnar og einnig við vinnu
við aflann og viðgerð á veiðarfærum, en
hvorttveggja hið síðarnefnda fer fram
undir þilfari. Auðveldara er að koma við
ýmiskonar hagræðingu í vinnufyrirkomu-
Íagi á þilfari, sem auk þess gefur aukið
öryggi. Allt þetta gæti leitt til þess, að
möguleikar sköpuðust til þess að færri
hendur þyrfti til að vinna verkin, með
auknum afköstum, en það er að sjálfsögðu
veigamikið atriði.
Þá má telja, að slit á skipsskrokknum af
togvírunum sé til muna minna, þar sem
átak víranna kemur ekki á hlið skipsins
heldur beint aftur af því. Minna slit leiðir
til minna viðhalds á skipsskrokknum.
Þá er það margreynt, að minni tími fer
í meðhöndlun veiðarfæranna, sem leiðir
til þess, að hægt er að lengja þann tíma,
sem varpan er í botni og auka þannig
veiðimöguleikana.
Síðasta dag ferðarinnar var farið til
Selby og heimsótt Cochrane skipasmíða-
stöðin, sem smíðað hefir þessi skip og hefir
raunar fengizt mikið við togarasmíðar.
Þar voru mönnum m. a. sýndar teikningar
af fleiri gerðum og stærðum skuttogara.
Einn var þar 168 feta langur og 34 feta
breiður, frambyggður, með togvindum aft-
an við brúna. Má telja, að þessi stærð og
gerð mundi henta betur fyrir aðstæður hér
ef gert er ráð fyrir því að sækja þurfi á
fjarlægari mið eða dýpri mið, en hinsveg-
ar má ætla, að skip af stærð „Ross For-
tune“ mundi geta hentað hér við land ef
rýmkaðar verða heimildir til togveiða frá
því sem nú er.
Um byggingarkostnað þessara skipa er
það að segja, að Ross Fortune var sagt að
kostað hefði tæp £ 200 þús. en hið stærra
skip, sem að ofan getur um £ 296 þús.
Einn eftirmiðdag var farið til borgar-
innar Lincoln, sem er um 60 km. inni í
landi. Þar voru heimsóttar verksmiðjur
Ruston og Hornsby, sem er eitt af stærstu
vélaframleiðslufyrirtækjum Bretlands.
Einna fróðlegast þótti mönnum að skoða
þar mikla tilraunastöð, sem komið hefir
verið upp í því skyni að endurbæta vélarn-
ar. Meginathygli á því sviði beinist nú að
því, að auka það afla, sem ná má út úr
vélunum miðað við fyrirferð þeirra og
eldsneytiseyðslu. Hefir orðið mikii fram-
för á þessu sviði á síðustu árum og hefir
það að sjálfsögðu ekki sízt mikla þýðingu
fyrir fiskiskipin, þar sem það leiðir til
aukins notagildis á rými skipsins.
Svo sem sjá má af því, sem hér hefir
sagt verið, var margt fróðlegt að sjá og
heyra í þessari kynnisferð og voru allir
þátttakendurnir á einu máli um það. Átti
hin ágæta fyrirgreiðsla og gestrisni full-
trúa Ross samsteypunnar og þá fyrst og
fremst Mr. John Ross sinn mikla þátt í
því hversu vel þessi ferð tókst. Þá áttum
við hauk í horni þar sem var fiskiráðu-
nautur íslenzka sendiráðsins, Mr. Wood-
coGk, en hann hefir aðsetur í Grimsby.
Framh. á bls. 377.