Ægir - 01.06.1974, Blaðsíða 13

veiðarfæri og nota það gjald til styrktar inn-
lenda veiðarfæraiðnaðinum, kom aldeilis hljóð
ur horni og nú má segja að fyrir alvöru hæfist
..nótt hinna löngu hnífa“.
Stjórnarandstaðan lagðist náttúrlega gegn
frumvarpinu, svo sem lenzka er, en við það
bættist, að stjórnarþingmenn úr röðum
sjávarútvegsmanna slógu fast í borðið og
sögðu að þetta skyldi aldrei verða.
Utan þings var þó gerð harðari hríð að
Hampiðjunni. í umræðunum á Alþingi um
verðjöfnunarfrumvarpið bar á góma innflútn-
■ngshöft á veiðarfærum. Þá tók nú í hnjúk-
ana- Ekki höfðu þau orð fyrr verið töluð, en
þau höfðu verið flutt skipstjórunum út á mið-
ln og 19 togaraskipstjórar biðu þess ekki að
komast í land og kynna sér málin, heldur
sendu frá sér yfirlýsingu þannig orðaða, að
hún verkaði sem bein árás á Hampiðjuna.
Hampiðjuframleiðslunni var borin illa sagan,
en ákveðin erlend framleiðsla á sömu vöru
lofuð, og væru Hampiðjuvörurnar ekki aðeins
lélegri heldur og miklu dýrari.
Enn mátti Hampiðjan fara af stað og biðja
Urn hlutlaust gæðamat, og var það framkvæmt
Rannsóknarstofnun iðnaðarins. Það leiddi
] Ijós sem fyrr yfirburði Hampiðjugarnsins
1 átaksstyrkleika og slitþoli.
Af þessum gæðamun leiddi náttúrlega nokk-
urn verðmun, en fleira kom þar til sem fyrr. í
desember 1962 skrifaði Már Elísson núverandi
fiskimálastjóri grein í dagblaðið Vísi, þar sem
hann sannaði, að um undirboð (dumping) væri
að ræða á veiðarfæramarkaðnum hérlendis.
Forstjóri Hampiðjunnar sýndi fram á það
sama í nokkrum blaðagreinum árið 1965.
f’etta átti enn við á árinu 1967 að dómi
Hampiðjumanna og einnig margra hlutlausra
aðila. Þegar um harðvítuga samkeppni er að
ræða getur verið erfitt að gera sér fulla grein
fyrir af hverju verðmunur stafar. Þeir aðilar,
sem bolmagn hafa til þess að þrýsta niður
verði með undirboðum, gera það gjarnan, og
yr það ekki ásökunarefni, en það getur bitnað
dla á þeim, sem höllum fæti standa og mjög
erfitt að festa hendur á slíku.
Hýr framhaldsþáttur.
Meðan þessi orusta stóð sem áköfust á fyrri
hluta ársins 1967 var Hampiðjan að prófa
ný]a framleiðslu í hinum nýju vélum sínum.
Þær tilraunir lánuðust og sú framleiðsla varð
fyrirtækinu til bjargar, þegar annað brást.
Hampiðjumönnum tókst að framleiða fiski-
línur úr gerviefnum, treviraþræði, og þessi
lína sökk eins vel og sísallínan, auk þess sem
hún var sterkari og endingarbetri. Sjómönn-
um féll fljótlega mjög vel við línuna, og það
hjálpaði ekki lítið til að koma henni fljótt í
gagnið, að mikill línuútgerðarmaður á Vest-
fjörðum, Einar Guðfinnsson, tók strax til að
nota hana alfarið og lét formenn sína gera
ýtarlegan samanburð á henni og eldri gerðum
fiskilínu.
Á 40 ára afmælinu.
Nú þegar Hampiðjan er 40 ára, þá njóta
Hampiðjuvörurnar vinsælda á íslenzka veiðar-
færamarkaðnum, og miklir möguleikar blasa
við í útfiutningi og aukinni fjölbreytni fram-
leiðslunnar.
Á síðastliðnu ári var svo komið að tæplega
Upp úr kælibaðinu koma þræðinrnir 50° heit-
ir og fara inn á teygingarvalsana.
Æ GIR — 149