Ægir - 15.06.1974, Blaðsíða 12

Undirritaður hvetur því alla þá, sem hags-
muna eiga að gæta, að hugleiða framan-
greind atriði rækilega áður en þeir láta í ljós
skoðun sína og hafa í huga að með fram-
lengingu síldveiðibannsins til ársins 1975 eygj-
um við loks möguleika á því að bjarga síld-
veiðistofninum upp úr þeirri lægð, sem hann
hefur verið í á undanförnum árum.
Jakob Jakobsson og Sveinn Sveinbjörnsson:
A Hjaltlandsmiðum
Farnir voru tveir síldarleitarleiðangrar á
Hjaltlandsmið árið 1973. Gert hafði verið ráð
fyrir að farnir yrðu þrír síldarleitarleið-
angrar eins og árið áður, en vegna bilunar og
ýmissa tafa gat ekki orðið af þriðja leiðangr-
inum.
Fyrri leiðangurinn var farinn dagana 25.
júní —- 30. júlí, og stóð því í 35 daga. Leið-
angursstjóri var Jakob Jakobsson. Þess ber
að geta að fyrstu vikuna var leitað við suð-
urströnd íslands og í Austurdjúpi, þannig
að síldarleit við Hjaltland hófst raunar ekki
fyrr en 2. júlí. Segja má að um mánaðamót-
in júní — júlí hafi orðið vart við sild á all-
stóru svæði á miðunum vestan Hjaltlands og
norður af Suðureyjum. Auk íslenskra síld-
veiðiskipa stundaði fjöldi norskra og fær-
eyskra skipa síldveiðar á þessum slóðum.
Þegar leið á mánuðinn virtist draga verulega
úr síldarmagninu á miðunum norðvestur af
Hjaltlandi, en nokkur síld fannst þó norður
af Suðureyjum, allt fram undir miðjan mán-
uðinn. Miðin austur af eyjunni Róna virtust
mun síldarsnauðari síðari hluta júlímánaðar
en verið hefur undanfarin þrjú ár. Reynsla
okkar á undanförnum árum hefur leitt í ljós,
að síldin virðist safnast á hrygningarstöðvar
sínar norðvestur af Orkneyjum á svokölluðum
Papabanka, þegar líður á júlímánuð. Svo varð
einnig raunin á að þessu sinni og urðum við
fyrst varir við síld á þessum slóðum hinn
6. júlí, en verulegt magn fannst þó ekki
þarna fyrr en um miðjan mánuð-
inn. Hinn 15. júlí fundum við t. d. um 30
góðar torfur 18 sjóm. 300° r/v frá Noup
Head í Orkneyjum. Og hinn 22. júlí fundum
við á svipuðum slóðum ekki færri en 60-
100 góðar torfur. íslensk síldveiðiskip komu
á þessi mið og fengu sum allgóðan afla, en
þó í engu samræmi við það síldarmagn sem
þarna fannst öðru hverju. Síldin var við botn
allan daginn og virtist stundum dreifa sér
þegar hún kom upp á nóttunni, svo að minna
varð úr veiði en efni stóðu til. Stundum virt-
ist hún hverfa jafnt á nóttu sem degi, og eru
þá allar líkur á því að hún hafi farið inn á
hraunbotn, sem þarna er eða innfyrir land-
helgislínu, nema hvorttveggja hafi verið. Þá
ber að geta þess, að allstór skuttogarafloti
stundaði miðin vestur af Orkneyjum öðru
hverju, og urðum við nokkrum sinnum vitni
að því hvernig síldartorfurnar tvístruðust í
allar áttir, þegar togararnir höfðu dregið flot-
vörpur sínar nokkrum sinnum í gegnum bestu
torfurnar.
Þannig dylst engum, sem fylgist með síld-
veiðum í Norðursjó og á svæðinu norðvestan
Bretlandseyja, að sóknin í síldarstofna á þess-
um slóðum er mjög hörð. Það er því ekki að
ástæðulausu að fiskifræðingar hafa bent á þá
geigvænlegu hættu, sem Norðursjávarsíldinni
er búin ef ekki verður gripið í taumana hið
fyrsta og dregið úr þeirri gífurlegu sókn, sem
verið hefur þar að undanförnu.
Annar sildarleitarleiðangurinn var farinn á
Hjaltlandsmið dagana 3. október •— 3. nóv-
ember og stóð hann því í 32 daga. Leiðang-
ursstjóri var Sveinn Sveinbjörnsson.
í fyrstu var leitað 13-20 sjm. NV af
eyjunni Foula og síðan leitað SSV eftir á um
50 fm. dýpi að Papabanka vestan Orkneyja.
Mjög lítil síld fannst á þessari leið.
Talsverðar lóðningar fundust 7. október
12-18 sjm. NV af Noup Head á Orkneyjum.
Þar sem veður var mjög slæmt, reyndist
ekki unnt að ná sýni úr þessum lóðningum,
en talið var að um brisling hafi verið að ræða.
Þann 11. október fundust margar stórar
og smáar síldartorfur 13-40 sjm. N af
Foula. Kom megnið af íslenska og færeyska
flotanum á þetta svæði, en fyrstu viku okt-
óbermánaðar höfðu skipin einkum sótt á miðin
20—30 sjm. A og ASA af Sumburgh Head
á Hjaltlandi. Varð þarna dágóð veiði í 4—-5
daga, en síldin gekk mjög ákveðið SV eftir
og var oft erfið viðureignar. Síðan dreifðist
hún alveg og tók fyrir alla veiði.
Leituðu þá skipin, ásamt Árna Friðriks-
syni, á miðin austur við Hjaltland og varð þar
allgóð veiði, en síldin var mun smærri þar
heldur en á vestursvæðinu.
166 — Æ GIR