Ægir - 15.05.1976, Qupperneq 23

f®tu í heild framleitt um 80—100 millj. tonna
ar* af þeim fisktegundum sem nú eru nýttar.
skýrslunni kemur enn fremur fram að fisk-
eioar á algengustu fisktegundum á þeim
svæðum, sem venjulegt er að nýta, eru orðn-
miklar að ekki er að vænta aukningar
j 'skmagni af þeim svæðum. Á Norður-At-
^hafi hefur þannig ekki náðst nein afla-
\-U Þratt fyrir aukna sókn og aukna skil-
ag fiskiskipa (effectivitet). Þó er talið
a hitabeltissvæðum svo sem á Indlandshafi
v u Verulegir möguleikar til aukningar á fisk-
nvt'Urn’ einni£ seu möguleikar fyrir hendi á
ln^u áður ónýttra fisktegunda í fremur
tíg- mæii- Áuk þess er talið að ef í fram-
að ltlni Verði tæknilega mögulegt og hagkvæmt
í f öílun dýrategunda sem standa lægra
j■ v ®uukeðjunni væri hægt að auka aflamagn-
míög mikið.
aua.or®menn leggja mikla áherzlu á að nýta
0„ lnhir sjávarins á sem skynsamlegastan
ars a^væmastan hátt. Þeir benda meðal ann-
fram til þessa tíma hafi nýting auð-
ha^a ,^3-fsins byggzt á, að enginn sérstakur
ar■ att eignarrétt á náttúruauðlindum sjáv-
ÞótfS' ^riáls samkeppni hafi ríkt. Þetta hafi
vor s.)alfsagt á meðan auðlindir sjávarins
fij^ ”útaemandi“ þ. e. a. s. um það bil á
lítii 'u tU® nldarinnar. Fiskveiðar höfðu þá
ahrif á auðlindirnar sjálfar, þar sem þá
ekki
nú
um ofveiði að ræða í þeim mæli sem
er- Norðmenn telja að eins og málum sé
nú komið, sé ekki lengur hægt að leyfa frjáls-
an aðgang að fiskveiðum vegna þess að það
feli í sér beina hættu fyrir hagkvæmustu nýt-
ingu auðlindanna.
Norðmenn hafa á sama hátt og íslending-
ar notað ýmsar aðferðir til að reyna að stjórna
fiskveiðum í þeim tilgangi að trvggja hag-
kvæma nýtingu auðlindanna. Þar á meðal hafa
þeir notast við kvótakerfi. Um það atriði segja
þeir að þessi aðferð leiði ekki til hagkvæm-
ustu nýtingar fiskstofnanna, því lítið sam-
band sé milli náttúruauðlindanna sjálfra og
veiðigetu fiskiskipanna. „Mörg dæmi eru um
alltof mikla sókn á svæðum þar sem kvótar
takmarka það fiskimagn sem levfilegt er að
taka.“
Þá telja Norðmenn mikla nauðsyn að nýta
betur hráefni, sem berst að landi. Þeir telja
þörf á að bæta aðferðir við niðursuðu og nið-
urlagningu og geymslu hráefna og að finna
þurfi aðferðir til þess að framleiða hálfunnar
vörur, sem eru geymsluþolnar og geti á þann
hátt lengt þann tíma sem fiskvinnsluhúsin
geta starfað og með því tryggt þeim sem við
fiskvinnsluna vinna jafnari vinnutíma allt ár-
ið um kring.
Tæplega getur talist óeðlilegt að Norðmenn
hafi áhyggjur af nýtingu sjávaraflans, þar
sem um 70% af heildarmagninu fer í bræðslu
þ. e. framleiðslu á fiskmjöli og lýsi.
Langtímamarkmið Norðmanna á sviði sjáv-
arútvegs eru tengd hagkvæmustu nýtingu á
flSKVERKENDUR
Vtgerðarmenn
ALLAR
^gundir
fyrir
fisNkSstoðvar,
og BÁTA
Ek'löNrgÁs-l^rmælitæki'
grimur.
gasklórtæki.
BÁTAKLÓRTÆKI
VATNSKLÓRTÆKI
ARNIOLAFSSON &CO.SÍMI 40088
Æ GIR — 173